ΤΗΣ ΝΥΧΤΟΣ ΨΥΧΗ

GEORG TRAKL

ΤΗΣ ΝΥΧΤΟΣ ΨΥΧΗ

Σιωπηλός κατέβηκε απ’ το μαύρο δάσος άνεμος γαλάζιος

η ψυχή,

τη νύχτα, στα σκαλοπάτια με βρύα κρουνός με χιόνι.

Αίμα και όπλων ταραχή χρόνων περασμένων

βουίζει στον πευκώνα.

Λάμπει το φεγγάρι απόσιγα σε κάμαρα ερειπωμένη,

μεθυσμένο με φαρμάκια σκοτεινά, μάσκα όλο ασήμι

πάνω από τον λήθαργο έχει των ποιμένων γείρει·

κεφάλι, που βουβό τους θρύλους του εγκατέλειψε.

Ω, τότε ανοίγει τ’ αργόσυρτα η σελήνη χέρια

να σαπίζουν σε ύπνο μέσα πορφυρό

και ασημένια μπουμπουκιάζουν τ’ άνθη του χειμώνα

στις παρυφές του δάσους, λαμποκοπάνε οι άραχλοι δρόμοι

στην πολιτεία τη λίθινη·

κι όλο φωνάζει μέσ’ απ’ τη μελανή βαρυθυμία –

τον μεθυσμένο καλεί ο μικρός ο γκιώνης.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.