ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΛΙΜΝΟΥΛΕΣ ΣΤΟ ΧΕΛΜΠΡΟΥΝ

GEORG TRAKL 

 

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΛΙΜΝΟΥΛΕΣ ΣΤΟ ΧΕΛΜΠΡΟΥΝ (2ο σχεδίασμα) 

 

Περιπλανώμενη κι εκείνη εκεί στους μαύρους τοίχους

του δειλινού, ασημένια ηχεί του Ορφέα η λύρα, και οι ύμνοι

σκορπιούνται συνεχώς στην κατασκότεινη τη λίμνη

πλην όμως η άνοιξη τα ρίγη στάζει σάμπως ήχους

από τα σύγκλαδα άγρια ρίγη στάζει σάμπως ήχους

του ανέμου του νυχτερινού η ασημένια η λύρα ηχεί, οι ύμνοι

του Ορφέα σκορπιούνται συνεχώς τη σκοτεινή τη λίμνη

ή και πεθαίνουν πάνω σε πρασινισμένους τοίχους.

                       

Από μακριά στον λόφο φως και στο καστέλο πέφτει.

Των γυναικών φωνή που από παλιά έχουν πεθάνει

με χρώματα άραχλα τί τρυφερά έρχεται να υφάνει

ενδύματα λαμπρά στον άσπρο νυφικό καθρέφτη!

Τις περασμένες τους θρηνούν τις τύχες, τις χίλιες,

και η μέρα χύνεται στο πράσινο που ομάδα πάνε

με τους αυλούς να παίξουν και ύστερα ξαναγυρνάνε –

μια κίχλη εκεί μαζί τους κάνει τώρα σκέρτσα, τρίλιες.

 

Μαρμαίρουν τα νερά, μαρμαίρουν πράσινα, γαλάζια,

σιγαλινά ανασαίνει τώρα κάθε κυπαρίσσι,

ενώ η βαρυθυμιά τους άμετρα, με τόσα νάζια

το μπλάβο της εσπέρας βούλεται να περιχύσει.

Πετιούνται τρίτωνες, πετιούνται όλοι έξω απ’ την πλημμύρα,

στους τοίχους πάνω μια βαθιά ερείπωση χαράζει.

Κατόπιν η σελήνη πράσινο μαγνάδι βάζει

και αργά-αργά περιπλανιέται πάνω στην πλημμύρα.

 

 

 Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.