ΔΕΥΤΕΡΑ

ATTILIO BERTOLUCCI

ΔΕΥΤΕΡΑ

Η εβδομάδα αρχίζει με λευκό και γαλάζιο
κίνηση και τύρβη σύννεφα και σμήνη ιπτάμενα
λέξεις που τις εσάρωσ’ ο άνεμος αφήνοντάς τες
να πέσουν στο δρόμο να τις μαζέψουν μαζί με τα φύλλα

και με πολλή άχρηστη αγάπη στα όρια του χειμώνα
εκτός κι αν εκάηκε ήδη με χαρτόνια και καφάσια
ξεκαρφωμένα με χαρά εκεί όπου έπαιρναν τα σταφύλια χρώμα
με σπινθήρες και καπνούς που βιάζονται να φέρουν το βράδυ

και με χρόνια μαζί οπού με τα δάκρυα ανακατεύεται
και το κρασί που να παρηγορεί ανέκαθεν ξέρει
κι έρχεται σε τούτα τα σιδερένια τέλη της μέρας
και της επίγειας και τώρα σφύζουσας πόλης

από αγκαλιές στις όχθες και στις λάσπες τους
και από ψιθυριστούς αποχαιρετισμούς ευοίωνους μια νύχτα
οπού όλοι πρέπει ν’ αντικρίσουν κακία και προσευχή
σβήνοντας πλέον νηστικοί πλάι στα ποθητά κρεβάτια.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.