ΑΝΙΦ

GEORG TRAKL

ΑΝΙΦ

Ανάμνηση: γλάροι να γλιστρούν στον μαύρο ουρανό

ανδρικής βαρυθυμίας.

Γαλήνια στον ίσκιο ζεις της φθινοπωρινής μελίας

στου λόφου βυθισμένος το ολόσωστο εκείνο μέτρο·

και πάντα κατεβαίνεις το πράσινο ποτάμι,

όταν βραδιάζει,

αγάπη μουσική· ειρηνικό το σκοτεινό πετιέται αγρίμι.

Άνθρωπος ροδαλός. Με γαλαζωπά μεθυσμένος μετέωρα

το μέτωπο ακουμπάει στα φύλλα που πνέουν τα λοίσθια

και τη σοβαρή της μητέρας του συλλογίζεται όψη·

ω, πώς βουλιάζουν στο σκοτάδι τα πάντα·

οι αυστηρές οι κάμαρες και τα παμπάλαια σκεύη

των πατέρων.

Τούτο συγκλονίζει του ξένου το στήθος.

Ω, σημεία εσείς και άστρα.

Μέγα του γεννηθέντος το κρίμα. Αλίμονο – χρυσά εσείς

του θανάτου ρίγη,

όποτε ονειρεύεται η ψυχή άνθη ψυχρότερα.

Ακόμα στο γυμνό το σύγκλαδο λαλεί το νυχτοπούλι

πάνω από τα βήματα του Φεγγαρίσιου,

άνεμος μέλπει παγωμένος στου χωριού τα τείχη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.