ΣΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ

GEORG TRAKL

ΣΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ

Ακούω συχνά τα βήματά σου

ν’ αντηχούν στα δρομάκια.

Και σε κηπάρια φαιόχρωμα

της σκιάς σου το μπλε.

Στις φυλλωσιές που σκοτεινιάζουν

σιωπηλός με κρασί εκάθισα.

Μια στάλα αίμα έσταξε

από τον κρόταφό σου.

Στο ποτήρι που τραγούδαγε –

βαρυθυμιάς ώρες ατέλειωτες.

Από τ’ άστρα κατεβαίνει αέρας

με χιόνι· τρυπάει τα φύλλα, περνάει.

Τον κάθε θάνατο υπομένει, συμπάσχει

ο χλομός ο άνθρωπος· τη νύχτα.

Το άλικό σου στόμα

πληγή εντός μου κατοικεί.

Σαν να ερχόμουν απ’ τους πράσινους

Ελατόλοφους, κι απ’ της πατρίδας μας

–που την ξεχάσαμε χρόνια τώρα–

τους θρύλους.

Ποιοι είμαστε; Γαλάζιος θρήνος

πηγής χορταριασμένης στο δάσος,

όπου μυστικά κι απόκρυφα

οι εαρινές ευωδιάζουν βιολέτες.

Ήσυχο χωριό το καλοκαίρι, ειρηνικό,

προστάτευε παλιά της γενιάς μας

την παιδική ηλικία·

όπως ξεψυχάνε τώρα σε λόφο

εσπερινό τα λευκά εγγόνια,

έτσι ονειρευόμαστε τους τρόμους

του νυχτωμένου μας αίματος –

ίσκιους σε λίθινη πόλη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.