ΨΑΛΜΟΣ

GEORG TRAKL

ΨΑΛΜΟΣ

Γαλήνη: σαν να βούλιαζαν τυφλοί σε φθινοπωριάτικο έναν τοίχο,

με σαθρούς αγροικώντας κροτάφους των κοράκων το πέταγμα·

του φθινόπωρου χρυσή γαλήνη: του πατέρα ή όψη σε ήλιο πού όλο τρεμοσβήνει

μες στην ειρήνη των βελανιδόδεντρων και η εσπέρα ρημάζει το παλιό χωριό,

το κόκκινο σφυροκόπημα των σιδεράδων, καρδιά που χτυπάει.

Γαλήνη· με αργοσάλευτα χέρια χώνει η παρακόρη το υακύνθινο μέτωπο

κάτω από λιοτρόπια που χτυπούν τα φτερά τους. Αγωνία και σιωπή

σπασμένων ματιών γεμίζει το άραχλο δωμάτιο, τα διστακτικά βήματα

των γηραιών γυναικών, τη φυγή του άλικου στόματος

έτσι όπως σβήνει σιγά-σιγά μες στο σκοτάδι.

Αμίλητο βράδυ με κρασί. Από τα χαμηλά δοκάρια της στέγης

έπεσε μια νυχτοπεταλούδα, νύμφη ενταφιασμένη σε ύπνο μπλε, γαλαζωπό.

Στην αυλή σφάζει ο δούλος έν’ αρνί, του αίματος η γλυκιά μυρωδιά

σαν σύννεφο τα μέτωπά μας στεφανώνει, η σκοτεινή δροσιά του πηγαδιού.

Των αστρολούλουδων που πεθαίνουν θρηνεί η μελαγχολία,

ολόχρυσες φωνές στον άνεμο. Όταν νυχτώσει θα με βλέπεις με μάτια σάπια,

τα μάγουλά σου στην κυανόχρωμη γαλήνη εγίναν σκόνη.

Πόσο απόσιγα σβήνει η φωτιά στα ξερόχορτα,

και βουβαίνεται στο βάθος το μαύρο χωριουδάκι

λες και κατηφόρισε ο σταυρός όλον τον γαλάζιο Γολγοθά,

λες και φτυάριζε το αμίλητο χώμα και πέταγε έξω τους νεκρούς του.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.