ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ ΩΡΑ

GEORG TRAKL

ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ ΩΡΑ

Μαυρωπό το βήμα ακολουθεί μες στον φθινοπωριάτικο κήπο

τ’ αστραφτερό φεγγάρι,

η νύχτα η κραταιά στον παγωμένο βουλιάζει τοίχο.

Ω, της θλίψης η ακανθώδης ώρα.

Ασημένιο μαρμαίρει στην κάμαρα που σουρουπώνει

το κηροπήγιο του έρημου και μόνου,

πεθαίνοντας, έτσι όπως μελετάει κάτι σκοτεινό

εκεί που γέρνει τη λίθινή του κεφαλή

πάνω από πράγματα παροδικά, εφήμερα,

με κρασί μεθυσμένος και νυχτερινή αρμονία.

Και πάντα παρακολουθεί τ’ αφτί

τον θρήνο τον γλυκό του κότσυφα στις φουντουκιές.

Ώρα σκοτεινή με το ροζάριο. Ποιός είσαι,

αυλέ εσύ μοναχικέ,

μέτωπο, που παγώνεις πάνω από χρόνους ζοφερούς γερμένο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.