ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, ΚΓ΄

JORGE LUIS BORGES

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, ΚΓ΄

Εβραίος ή Εθνικός ή κάποιος μοναχός του

που η μορφή του μες στον χρόνο διελύθη·

ποτέ δεν θ’ ανασύρουμε μέσ’ απ’ τη λήθη

τα γράμματα τ’  αμίλητα του ονόματός του.

Από συγχώρηση είχε τόσο μόνο νιώσει,

όσο μπορούσε ένας ληστής, που η Ιουδαία

είχε σταυρώσει. Ο χρόνος του τί τού ’χε δώσει

χαμένο μένει πια, σαν όλα τα τυχαία.

Στην ύστατη στιγμή του, ως ήταν καρφωμένος,

στους χλευασμούς των όχλων τού ’χε εκείνου τύχει

ν’ ακούσει πως ο διπλανός του εσταυρωμένος

Θεός ήταν, και γι’ αυτό τού ’πε εντελώς στην τύχη:

Ναι – μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῇ

σῇ βασιλείᾳ. Και η φωνή η ανήκουστη, που

τον κόσμο θά ’ρθει μιαν ημέρα για να κρίνει,

απ’ τον σταυρό του υποσχέθηκε τού Κήπου

κλειδιά πως θά ’χει. Αγνοούμε τ’ όνομά του

και καθετί δικό του. Μα θα μεριμνήσει

εδώ η Ιστορία την ανάμνηση ν’ αφήσει

να ζει εκείνης της εσπέρας του θανάτου.

Ω φίλοι, η αθώα ευθύτητα αυτού του φίλου

του Ιησού Χριστού, του επιδαψίλευσε τη χάρη

εξ ύψους θέση στον Παράδεισο να πάρει

μέσ’ απ’ το αίσχος του μαρτυρίου του τού εκδήλου.

Η ευθύτητά του ως η βιοτική του πείρα

μες στα αίματα της αμαρτίας τού ήταν μοίρα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.