ΥΜΝΟΣ ΧΑΜΗΛΟΦΩΝΑ

RENÉ CHAR

ΥΜΝΟΣ ΧΑΜΗΛΟΦΩΝΑ

Η Ελλάς είναι η εκτεταμένη ακτή μιας πρόσχαρης θάλασσας, απ’ όπου με των καταβολών το ξημέρωμα εκτινάχτηκε η πνοή της γνώσης και ο μαγνητισμός της ευφυΐας, φουσκώνοντας με ίση δόση γονιμότητας δυνάμεις και αρετές που έμοιαζαν αέναες· είναι δε, επίσης, ένας παγκόσμιος χάρτης με όρη αλλόκοτα: μι’ αλυσίδα ξερών ηφαιστείων στη μαγεία των ηρώων, στην οφιοειδή των θεαινών τρυφερότητα, καθοδηγεί τη γαμήλια πτήση του ανθρώπου, που είναι επί πλέον ελεύθερος να γνωρίζει τον εαυτό του και πουλί να πεθαίνει· είναι η απάντηση σε όλα, ακόμα και στη φθορά της γέννησης, ακόμα και στου λαβύρινθου τις παρακάμψεις. Αλλά σε αυτό το χώμα το σφιχτό που έβγαλε διαμάντια από το φως και το χιόνι, σε αυτή τη γη την άσηπτη και άφθαρτη απ’ τα πόδια του λαού της που ενίκησε τον θάνατο, αλλά και τη θνητή προφανώς από καθαρότητα, έρχεται τώρα ένας λόγος αλλόκοτος και δοκιμάζει να τιμωρήσει την τελειότητά της, πιστεύοντας πως εκείνος  να σκεπάσει μπορεί των αγάνων το τραύλισμα.
  Ω Ελλάδα, καθρέφτη και σώμα τρεις φορές μαρτύρων, σε φαντάζομαι σημαίνει σε εδραιώνω, σε στήνω όρθια πάλι. Οι θεράποντές σου είναι στον λαό σου και η υγεία σου είναι και δίκαιο και δικαίωμά σου. Το αμέτρητο αίμα σου, ως το επικαλούμαι, είναι ο μοναδικός ζων, για τον οποίο η ελευθερία έχει πάψει νά ’ναι ασθενική, και μου συντρίβει το στόμα, όντας αυτό η σιωπή, ενόσω εγώ είμαι η κραυγή.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.