ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΕ΄, 30

JORGE LUIS BORGES

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΕ΄, 30

Η πρώτη γέφυρα στον Σταθμό «Σύνταγμα» και κάτω

   από τα πόδια μου

το στρίγκλισμα των τραίνων που ύφαιναν σιδερένιους

   λαβύρινθους.

Ατμός και σφυρίγματα σκαρφάλωναν στη νύχτα,

που ξαφνικά έγινε της τελικής κρίσεως ημέρα.

Απ’ τον αόρατο ορίζοντα πίσω
και από της ύπαρξής μου το κέντρο μια φωνή αχανής
είπε τούτα τα πράγματα (τούτα τα πράγματα, και όχι

   τούτες τις λέξεις,

που είναι η εγκόσμια φτωχή μου μετάφραση μιας και

   μόνης λέξης):

– Αστέρες, άρτος, βιβλιοθήκες της Ανατολής μα και της

   Εσπερίας,

τραπουλόχαρτα, σκακιέρες, στοές, φωταγωγοί, υπόγεια,

σώμα ανθρώπειο για να βαδίζεις στη γη,

νύχια που μεγαλώνουνε τη νύχτα, ακόμα και όταν είσαι

   πεθαμένος,

σκιά που λησμονά, καθρέφτες πολλαπλασιαζόμενοι εργωδώς,
κλίση προς τη μουσική, την πλέον πειθήνια από όλες τις μορφές

    του χρόνου,

σύνορα με τη Βραζιλία και την Ουρουγουάη, άλογα και

   ξημερώματα,

ένα μπρούντζινο βαρίδι και ένα αντίτυπο της σάγκας

   του Γκρέττιρ,

άλγεβρα και πυρ, η σύγκρουση στο Χουνίν μέσα στο αίμα σου,

μέρες πολυπληθέστερες από το έργο του Μπαλζάκ, η μυρουδιά

   από τ’ αγιόκλημα,

ο έρωτας και το επικείμενο του έρωτα και αναμνήσεις αφόρητες,

ύπνος με όνειρα σαν θαμμένος θησαυρός, η γενναιόφρονη τύχη

και η μνήμη, που δεν τη βλέπει ο άνθρωπος δίχως να ζαλίζεται,
όλα τούτα σου δόθηκαν, καθώς επίσης

και η αρχαία τροφή των ηρώων:

η υποκρισία, η ήττα, η ταπείνωση
Ματαίως σπαταλήσαμε για σένα τον ωκεανό,
ματαίως τον ήλιο, που είδανε με θαυμασμό τα μάτια του Γουίτμαν·

έφαγες τα χρόνια σου και σ’ έφαγαν κι εκείνα,

αλλά εσύ ακόμα να γράψεις το ποίημα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.