ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

JORGE LUIS BORGES

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Βράδυ που υπονόμευε το αντίο μας.

Βράδυ χαλύβδινο και τερπνό και τερατώδες, ίδιο με άγγελο

  του ζόφου.

Βράδυ, όταν τα χείλη μας έζησαν μες στων φιλιών τη γυμνή

  οικειότητα.

Ξεχείλιζε ο αναπόδραστος χρόνος

και χυνόταν έξω από τον άχρηστο εναγκαλισμό.

Μαζί σπαταλήσαμε πάθος, όχι για λογαριασμό δικό μας – για

  λογαριασμό της μοναξιάς που είναι κιόλας δίπλα μας.

Το φως μάς απέρριψε· η νύχτα είχε καταφθάσει επειγόντως.

Πλησιάσαμε τα πρόθυρα αυτής της βαρύτητας του ίσκιου που

  τον ελάφρωνε ήδη ο αποσπερίτης.

Σαν κι εκείνον που γυρίζει σπίτι του από χαμένο λιβάδι, έτσι

  βγήκα κι εγώ από την αγκαλιά σου.

Σαν κι εκείνον που γυρίζει σπίτι του από μια χώρα με σπαθιά,

  έτσι βγήκα κι εγώ από τα δάκρυά σου.

Βράδυ που διαρκεί και κρατιέται ζωντανό σαν όνειρο

Ανάμεσα σε βράδια άλλα.

Ύστερα πρόλαβα και ξεπέρασα

νύχτες και νύχτες και εκδρομές ημερήσιες στη θάλασσα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.