VICENTE ALEIXANDRE
ΕΧΕΙ
ΠΙΑ ΝΥΧΤΩΣΕΙ
Θα
ερχόμουν σαν την επιφυλακτική σιωπή εγώ
(δεν
ξέρω ποιός ήταν εκείνος που το είπε)
κάτω
από φεγγάρι σεντεφένιο ή πύρινο,
κάτω
από την τεράστια φλόγα ή στου ψύχους το βάθος,
σε
τούτο το μάτι το μύχιο που αγρυπνάει
για
ν’ αποφύγει –όταν καίνε– τα χείλη.
Ν’
ακριβολογώ θέλω… να πω ότι πάντα
δένω
πάνω στο βουνό του μαρτυρίου τη ζωή,
αυτή
την τύχη δένω που αναπληρώνει τα βλέμματα
αγνοώντας
ότι για πάντα το ροζ χρώμα έχει πεθάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου