RENÉ CHAR
Σ’
ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ
Ελένη,
Με
την αργή την κούνια, με το γλυκό αλογάκι,
Καλημέρα!
Και το χάνι μου όλο δικό σου.
Πόσο
πανούργα είναι η θέρμη σου
Και
ξέρει, πλαγίως, να με βρίσκει κατάκαρδα,
Παιδί
των ρυακιών αγαπημένο, των ονειροπόλων,
Ελένη!
Ελένη!
Μα
τί θέλουν από σένα οι εποχές
Που
σ’ αγαπάνε με τέσσερις τρόπους;
Και
τί η ομορφιά σου, το φως ετούτο
Που
μπαίνει και περνά σε κάθε σπίτι;
Ή
μήπως η σελήνη η παντοτινά μεγάλη
Σε
κρατάει και σε γυρίζει από το χέρι
Ίσαμε
τον έρωτα που εσύ γυρεύεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου