ΣΤΟ ΟΜΟΙΩΜΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΛΟΧΑΓΟΥ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΡΟΜΒΕΛ

JORGE LUIS BORGES

ΣΤΟ ΟΜΟΙΩΜΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΛΟΧΑΓΟΥ
ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΡΟΜΒΕΛ

Όποιον ψαλμοί Κυρίου εμπνέουν και φυλάνε,

δεν τον φοβίζουν τείχη που ύψωσεν ο Άρης.

Τα μάτια, που κοιτάζανε στις μάχες, χάρις

σ’ έν’ άλλο φως (κι από αιώνα άλλον) μάς κοιτάνε.

Το χέρι σου στης σπάθης τρέχει τον αιθέρα.

Λειμώνες χαρακώνει ο πόλεμος με βία·

στο μισοσκόταδο από πίσω είναι η Αγγλία

κι επάνω στ’ άλογο είν’ της δόξας σου η ημέρα.

Τ’ ανδραγαθήματα δεν είναι, λοχαγέ, αιώνια –

στη ματαιότητα το παν χωρεί και πάει·

του ανθρώπου ο βίος μόνο μια στιγμή κρατάει.

Τα πάντα εκρίθησαν για πάντα εδώ και χρόνια.

Το ξίφος που σε λάβωσε, έχει πια σκουριάσει·

και σ’ έχουν τώρα (σαν κι εμάς) καταδικάσει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.