ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΓΡΑΦΤΕΙ ΚΑΙ ΧΑΘΕΙ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 1922

JORGE LUIS BORGES

ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΓΡΑΦΤΕΙ 
ΚΑΙ ΧΑΘΕΙ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 1922

Του ηλιοβασιλέματος άφωνες μάχες, σφαγές

στα τελευταία-τελευταία προάστια,

πανάρχαιες ήττες σε πόλεμο επουράνιο,

αυγές ερειπωμένες που μας έρχονται

απ’ τα παντέρημα βάθη του σύμπαντος χώρου,

λες κι έρχονται ώς εδώ από τα βάθη και του χρόνου,

της βροχής κήποι μαύροι, σφίγγα μέσα σε βιβλίο

που φοβόμουν να το ανοίξω

και που γυρίζει η εικόνα του στα όνειρά μου συνέχεια,

η σήψη και ο αντίλαλος που θα γίνουμε,

το φεγγάρι επάνω στο μάρμαρο,

δέντρα που υψώνονται και παραμένουν

σαν θεότητες ήρεμες, πράες,

η αμοιβαία νύχτα και η εσπέρα η αναμενόμενη,

ο Γουώλτ Ουίτμαν, με τ’ όνομά του νά ’ναι σύμπαν,

το γενναίο σπαθί κάποιου άνακτος

σε κάποιου ποταμού τη σιγηλή την κλίνη,

οι Σάξονες, οι Άραβες και οι Γότθοι

που εν αγνοία τους μ’ εγέννησαν –

μα είμαι τάχα εγώ τα πράγματα ετούτα και τα άλλα

ή μήπως είναι απλώς κρυφά κλειδιά και άλγεβρες δύσκολες

εκείνου που ποτέ μας δεν θα μάθουμε,

εκείνου που ουδέποτε θα γίνει γνώση δική μας.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.