RENÉ CHAR
ΨΕΛΛΙΣΜΑ
Για να μην παραδοθώ και για να μην ξαναβρεθώ
εκεί, ναι μεν έρχομαι και σε προσβάλω και σε προκαλώ, αλλά και πόσο γοητεύομαι από
σένα, λύκε, που μάλιστα εσφαλμένα λέγεται ότι είσαι στο πένθος βουτηγμένος και
ότι με της ενδοχώρας μου έχεις διάφορα μυστικά ζυμωθεί. Στης
θρυλικής αγάπης μια μάζα άφησες το παρθένο αποτύπωμα, που το κυνήγαγε συνέχεια
το νύχι σου. Λύκε, μα κι αν εγώ σε καλώ, εσύ δεν έχεις πραγματικότητα
να μπορεί να ονομαστεί. Κι επί πλέον είσαι για τον νου πέρα
ώς πέρα ασύλληπτος. Ασύγκριτος, συμψηφιστικός ξερωγώ; Πίσω απ’ την δίχως χαίτη πορεία σου αιμορραγώ, θρηνώ, μ’ έχει
κυριεύσει ο τρόμος, ξεχνώ, κάτω απ’ τα δέντρα γελάω. Ανελέητο
κυνηγητό όπου ο ένας εμμένει, εκεί όπου όλοι οι άλλοι ενεργοποιούνται ενάντια
στη διπλή λεία: εσύ αόρατος και εγώ ακμαίος.
Συνέχισε, πήγαινε, μαζί και οι δυό εμείς κρατάμε· και μαζί, μολονότι χωριστά, υπερπηδούμε το ρίγος της υπέρτατης εξαπάτησης
για να σπάσουμε τον πάγο των ζωντανών νερών και να ξαναγνωρίσουμε εκεί ο ένας
τον άλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου