1971

JORGE LUIS BORGES

1971 

Δύο άνθρωποι βαδίσαν πάνω στη σελήνη.

Κατόπιν και άλλοι, Τι μπορεί να κάνει ο λόγος

ή η τέχνη, που ονειρεύεται άθλους αναλόγως,

αν κάποιος με της τύχης το είναι τη συγκρίνει;

Με περιπέτειας ρίγος θείο μεθυσμένοι

του Ουίτμαν οι δυό γιοί τα υψίπεδα πατήσαν

του φεγγαριού, που κόσμοι απαραβίαστοι ήσαν

και πριν απ’ τον Αδάμ – και ως κόσμος επιμένει.

Στα εκεί όρη του Ενδυμίωνα ο έρως βεβαιούται·

μα και ο ιππογρύπας· και η άλογη του Ουέλς η σφαίρα

που μες στη μνήμη μου αληθεύει πέρα ως πέρα.

Ανήκει σε όλους ο άθλος τούτος. Και στη γη ούτε έ-

νας άνθρωπος δεν είναι που έκτοτε δεν είναι

γενναίος και ευτυχής τα μάλα. Και δεν σβήνει

ποτέ απ’ τον νου το γεγονός, αλλά έχει μείνει

Οδύσσεια να θυμίζει, να μου λέει: Γίνε

σαν τους δύο μαγικούς μας φίλους. Μα για μένα

εκεί δορυφορείται ακόμα ο εγκόσμιος έρως –

θλιμμένος και αδηφάγος πάντα: σ’ ένα μέρος

που τού ’χουνε μνημείο υψώσει αιώνιο και ένα!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.