ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΠΡΟ-ΠΟ 2057 Μ. Χ.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ

ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΠΡΟ-ΠΟ 2057 Μ. Χ.

Πῆγα στὸ μέλλον καὶ μὲ βρῆκα ἀσπρισμένο

γύρω στὴν ἕκτη δεκαετία καὶ μὲ γένια.

Σὲ μιὰν ὁθόνη ἀπὸ ΚΙΝΟ νὰ προσμένω

καὶ νὰ καπνίζω τὸ τσιγάρο μου μ’ εὐγένεια.

Τὰ θολὰ μάτια μου προδίδουν τὴν ὑγεία

ποὺ παραπαίει· ἔχω βάλει καὶ κιλά.

Μᾶλλον δὲν ἔφυγα γιὰ ἔξω, Νορβηγία.

Οὔτε ἔχω φίλους, νά, κανεὶς δὲ μοῦ μιλᾶ!

Βέρα δὲ βλέπω καὶ τὰ ροῦχα άσιδέρωτα.

Ἐντάξει, ἴσως νὰ μὴν ἔβαλα πλυντήριο.

Μὰ καὶ νὰ ἔχασα παρτίδα μὲ τὸν ἔρωτα;

Αὐτὸ ἀποκλείεταi καὶ εἶναι καὶ μυστήριο!

Νά, τώρα βλέπω ὅτι πίνω καὶ οὐίσκι.

Ἔ, πῶς στὸ διάολο; Ἀφοῦ ἔχω νεφροπάθεια.

Τί μουσικὴ ν' ἀκούω; Ἄραγε οἱ δίσκοι

νὰ προκαλοῦνε πιὰ τοῦ κόσμου τὴ συμπάθεια;

Κινάω νὰ φύγω· παίρνω ἀπόσταση ἀσφαλείας,

καὶ μὲ κοιτῶ καθῶς κουτσαίνω ἀπ' τό ‘να πόδι.

(Εἶναι ἡ εἰκόνα μου ὑπόδειγμα ἀθλίας

περιφορᾶς ἑνὸς νεκροῦ σαρκίου σὲ ξόδι).

Καὶ σταματῶ, καθῶς ἐκεῖνος συνεχίζει.

Καὶ τὸν κοιτῶ, ὅπως στὸ δρόμο ξεμακραίνει.

Καὶ σὰν θυμᾶμαι πῶς τοῦ ἄρεσε νὰ χτίζει

τόσο θαυμάζω ποὺ ἔτσι ἄπραγος πεθαίνει.