Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Φως υπερούσιον ο Χριστός περιενδεδυμένος

σηκώθηκε απ’ το μνήμα του τον θάνατο πατώντας

θανάτω. Αθάνατος, υπέροχος, πανάγιος όντας

σαν κέδρος έστεκε σε ωριά βουνοκορφή υψωμένος.

Φτερά υπερούσια ετάνυζε ένας άγγελος σταλμένος

και «Ηγέρθη!» ανέκραζε περήφανα φωνοκοπώντας·

η όψη του, πυρή και ωσάν σμάλτο αστραποβολώντας,

εξάναβε στο βλέμμα του το φως με κάθε σθένος

νοητό οπλισμένο. Αστράφτουν κι άλλο τότε οι ουρανοί – αιώνια

μες στων ψυχών τα μάτια τη χαρά έχουνε σφαλίσει

κι οι κόρες όλες στεφανώθηκαν με χρυσοκλώνια.

Η χάρις του Θεού δεν αναβλύζει οχ κάποια φλέβα

και γλώσσα ανθρώπου δεν μπορεί το βάθος να λαλήσει,

το δε κατέβα στη γαλήνη της δεν έχει ανέβα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.