ΕΝΩ Η ΒΡΟΧΗ ΘΕ Ν’ ΑΝΤΗΧΕΙ...

ΓΙΩΣΕΦ ΕΛΙΓΙΑ (1901-1931)

ΕΝΩ Η ΒΡΟΧΗ ΘΕ Ν’ ΑΝΤΗΧΕΙ...

Σαν έρθει το χινόπωρο με τ’ άγριο το δρολάπι,

θα μαραθεί τ’ ανθόγελο στα χείλη σου, ω καλή μου,

κι εγώ σε μια άκρη θα θρηνώ για τη χαμένη αγάπη,

ενώ η βροχή θε ν’ αντηχεί θλιμμένα στην ψυχή μου...

Σαν έρθει το χινόπωρο με τ’ άγριο αστροπελέκι,

θα ιδώ τα ροδοπέταλα σκόρπια μες στην αυλή μου,

κι η φαντασία μου κίτρινα στεφάνια θε να πλέκει,

ενώ η βροχή θε ν’ αντηχεί θλιμμένα στην χυχή μου...

Σαν έρθει το χινόπωρο με τον πρωτοβροχάρη,

θα πάψει το τραγούδι μου να κρούει τα ουράνια, αλί μου,

και γω θα σέρνομαι στη γη, σκυφτός, έρμο κουφάρι,

ενώ η βροχή θε ν’ αντηχεί θλιμμένα στην ψυχή μου...

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία», τχ. 84, στις 26 Ιουνίου 1927.

Από το βιβλίο: Γιωσέφ Ελιγιά, «Άπαντα», εισαγωγή – επιμέλεια – σημειώσεις Λέων Α. Ναρ, τ. 1, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2009, σελ. 209.