Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ




ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε ο Σωσύρ ούτε ο Γιάκομπσον για να «αποφανθείς» ότι τα αρχαία ελληνικά είναι γλώσσα νεκρή. Το γελοίον της αντίθετης άποψης –ότι, δηλαδή πρόκειται για... ζωντανή γλώσσα– αναδεικνύεται τουλάχιστον διττώς: Πρώτον, γνωρίζει κανείς πού εντοπίζεται γεωγραφικώς η κοινότητα των φυσικών ομιλητών της; Και, δεύτερον: υπ’ αυτή την έννοια «ομοίως» ζωντανή γλώσσα είναι και τα λατινικά!
Προχωράμε στο αμέσως επόμενο επίπεδο γελοιότητας: Όσο γελοίο είναι το να ισχυρισθείς ότι θα μιλήσεις καλύτερα γερμανικά και αγγλικά, αν εμβαθύνεις γλωσσικώς, π.χ., στο έπος του Νιμπελούνγκεν και στο έργο του Τσώσερ αντίστοιχα, άλλο τόσο (ίσως δε και περισσότερο, λόγω ακριβώς της πολύ μεγαλύτερης χρονικής απόστασης) είναι το να πιστεύεις ότι ο κλασικός αττικισμός θα σε καταστήσει κραταιό χρήστη της νέας ελληνικής. Όταν, μάλιστα, κραυγάζεις περί τούτου, όπως δυστυχώς συμβαίνει επί έτη και έτη στην πατρίδα μας, τότε δεν είσαι απλώς γελοίος, αλλά η περίπτωσή σου βοά – καθιστώντας σε, εκτός από άσχετο, και διαβόητο.
Όποιος πιστεύει ότι μέσω της γνώσης των ευκτικών του αορίστου β΄ των ανωμάλων εις –μι ρημάτων και επί τη βάσει της συντακτικής αναγνώρισης των γενικών κατηγορηματικών της ιδιότητας και των κατά δοτικήν κατηγορουμένων θα κατασταθεί σέμνωμα και εγκαλλώπισμα του νεοελληνικού λόγου, είναι απλώς simplicissimus, παναπεί αφελέστατος.
Μα δεν μας χρειάζονται όλα αυτά; – ακούω να αναρωτιούνται κάποιοι καλόπιστοι. Βεβαίως και μας χρειάζονται! Αλλά μας χρειάζονται για να μάθουμε τα «αρχαία» ελληνικά, όχι τα νέα ελληνικά! Και, άρα, πρέπει να διδάσκονται σε όσους επιθυμούν να εντρυφήσουν στον αρχαιοελληνικό λόγο κατ’ ευθείαν και χωρίς «μεταφραστικές» ή «μεταφρασιογενείς» διαμεσολαβήσεις.
Τούτο σημαίνει, με άλλα λόγια, ότι τα αρχαία ελληνικά (ως γλώσσα διαθέτουσα σύστημα, κώδικα και δομές) πρέπει να διδάσκονται μόνο κατ’ εξαίρεση. Και δη να διδάσκονται όχι μόνο στην αττική εκδοχή τους του 5ου π.Χ. αιώνα, αλλά και σε όλη την από διαλέκτου ποικιλία τους, όπως μας είναι παραδεδομένη και γνωστή από τις στερεότυπες εκδόσεις των αρχαίων ελλήνων κλασικών συγγραφέων. Και, βεβαίως, να διδάσκονται πάντοτε εκ παραλλήλου με τη λατινική γλώσσα, για να διαπιστώνονται εκ μέρους των μαθητευομένων οι ομοιότητες και οι διαφορές των δύο γλωσσών, προκειμένου να μπορούν έτσι οι πλέον επιμελείς από αυτούς να αχθούν περαιτέρω σε συγκριτικές και ερμηνευτικές παρατηρήσεις.
Πού θα διδάσκονται με αυτόν τον τρόπο τα αρχαία ελληνικά; Στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου και στα αρχαιογνωστικά τμήματα των φιλοσοφικών σχολών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Και πάντοτε –το επαναλαμβάνουμε– κατ’ εξαίρεση! Όπερ σημαίνει ότι η διδασκαλία θα εστιάζεται κατά βάση στον σκληρό πυρήνα της αρχαίας γλώσσας, δηλαδή στη μορφολογία της και στις εφαρμογές της διαχρονικώς. Αυτό επ’ ουδενί πρέπει να συγχέεται με τη διδασκαλία του αρχαιοελληνικού και του λατινικού πνεύματος και πολιτισμού, που πρέπει να παρέχεται σε ευρύτερες ομάδες μαθητευομένων, προκειμένου να εμπεδωθεί σε αυτούς «μία», πλην «θεμελιώδης» γνώση γύρω από τον κλασικό κόσμο.
Ας παραδεχθούμε, επί τέλους, την αλήθεια! Όχι μόνο θα μας ωφελήσει ως έθνος και θα μας απαλλάξει από ιδεολογηματικές αγκυλώσεις, αλλά και, επί πλέον, θα  μπορέσουμε να ανασάνουμε ελεύθερα δίχως κανέναν βραχνά. Πού βρίσκεται η αλήθεια; Σε δύο απλές, απλούστατες διαπιστώσεις και παραδοχές. Στο ότι, πρώτον, οι όποιες λόγιες επιβιώσεις στη γλώσσα, που μιλάμε σήμερα, οφείλονται σχεδόν αποκλειστικά στην αρχαΐζουσα καθαρεύουσα (: και από ελάχιστα έως καθόλου στην αρχαία ελληνική), και στο ότι, δεύτερον, η αρχαία ελληνική μαθαίνεται –αφού δεν ομιλείται– μόνο με έναν τρόπο: ως ξένη γλώσσα.
Διότι είναι ξένη γλώσσα. Ο ισχυριζόμενος το αντίθετο, αν είναι καλοπροαίρετος και όχι «κολλημένος» περί τα ελληνογλωσσικά, οφείλει να μας εξηγήσει καταλεπτώς πώς την έμαθε (αν την έμαθε), διότι σίγουρα δεν είναι η μητρική του γλώσσα. Και, παρακαλούμε πολύ, ας μην επιστρατευθούν ξανά επιχειρήματα περί των τρισχιλιετών «ουρανού», «ηλίου», «θαλάσσης» και «αέρος», διότι τέτοια μεμονωμένα λεκτικά argumenta  αρχαιογλωσσικών επιβιώσεων απαντώνται σε όλες ανεξαιρέτως τις γλώσσες του κόσμου. Πέραν δε τούτου η γλώσσα, επί τέλους, δεν είναι «λέξεις» – και αυτό για να το ξέρεις, δεν είναι ανάγκη να είσαι ούτε ο Σωσύρ ούτε ο Γιάκομπσον ούτε και ο Βιτγκενστάιν.


Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Φρέαρ", τχ 4 (Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2013), σελ. 465-466.

13 σχόλια:

  1. Αν και είχα αντίθετη , υποκλίνομαι και δέχομαι την άποψη σου ως σωστή

    Π.αντων.υμος λόγος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ XRISTOS GEORGAKOPOULOS: Αγαπητέ κύριε, σας εύχομαι ειλικρινώς και από καρδιάς να απολαμβάνετε εσαεί και έως της πληρώσεως των χρόνων και της συντελείας των αιώνων την πανόλβια αυτάρκειά σας. Διευκρινίζω απλώς ότι το μόλις χρησιμοποιηθέν "σας" ανήκει στον λεγόμενο πληθυντικό της ευγενείας, εν αντιθέσει προς τα δικά σας "σας", που υποδηλώνουν συλλογικά υποκείμενα, στα οποία μάλιστα -χωρίς να με γνωρίζετε καν- με έχετε εντάξει. Αλλά, επειδή απο "παρόλες" σαν τις δικές έχω (χρόνια τώρα) χορτάσει, δεν θα κάνω καμμιά προσπάθεια να σας πείσω για τίποτα. Αλίμονο, έχω κι άλλες δουλειές να κάνω. Πάντως ΕΓΩ ΓΝΩΡΙΖΩ και Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά, και τούτο αποδεικνύεται από το δημοσιευμένο έργο μου. Καλή Χρονιά.

    ΥΓ. Είτε "ανταπαντήσετε" είτε όχι, εγώ σε "κουβεντούλες" με ιντεφιξάκηδες δεν έχω όρεξη να μπω, και δη δια του διαδικτύου. Συγγνώμη για τον χαρακτηρισμό, αλλά με αναγκάσατε, αγαπητέ κύριε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λυπάμαι για αυτό το εξαιρετικά πολεμικό, εχθρικό θα έλεγα, ως προς την κλασική παιδεία κείμενο, και μάλιστα από έναν επιστήμονα που υπηρετεί την επιστήμη της μετάφρασης και γνωρίζει και ο ίδιος την γλώσσα την οποία εμφανώς πολεμά.
    Γιάννης Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Images of a Lifetime: Αγαπητέ κύριε Γιάννη Γ., επιτρέψτε μου να σας πω ότι προτιμώ να λυπάσθε εσείς παρά να λυπάμαι εγώ. Αντιλαμβάνεσθε, φαντάζομαι, ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτε για να μη λυπάσθε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Audiatur et altera pars. Ο Κεντρωτής εδώ κινείται στην γραμμή του 8ου π.Χ. αιώνα, του είναι κάτι ζωντανό και του τι είναι νεκρό. Του τι υπάρχει και του τι δεν υπάρχει. Έκτοτε ο στοχασμός προχώρησε. Ανάμεσα στο υπάρχει Θεός και ότι δεν υπάρχει γεννήθηκε το ερώτημα: τι υπάρχει ανάμεσά τους. Αργότερα γεννήθηκε η διαλεκτική σύνθεση. Πάσχει, επομένως, ο στοχασμός του. Ως προς τα αρχαία ελληνικά, αγνοεί ότι αυτή η γλώσσα εξελίσσεται, αφού είναι ζωντανός οργανισμός, αδιάκοπα για 3.500 έτη. Και στην περίοδο της αρχαιότητας, αυτή φτάνει στον 4ο μ.Χ. αιώνα, η γλώσσα εξελισσόταν. Αυτό σημαίνει πως στον 60χρονο άνθρωπο, δεν είναι νεκρό το εγώ των 6 ετών. Επομένως, το άρθρο πάσχει στο γνωσιολογικό πεδίο. Κάθε γλώσσα, δεν είναι μια κενή περιεχομένου, γλώσσα. Εκφράζεται ο λαός που τη μιλάει, επομένως ο λόγος έχει είδος και μορφή. Αυτό ο Κεντρωτής το αγνοεί στο άρθρο του. Η νέα ελληνική, στην σημερινή της μορφή του 2014, είναι διαφορετική από την Νέα ελληνική του 1920, να μην πω και του 1960. Αυτό ο Κεντρωτής το αγνοεί. Η μητρική γλώσσα και η του πατέρα η γλώσσα - είμαστε τουλάχιστον δίγλωσσοι, να μην πω τρίγλωσσοι, αν βάλω και της γιαγιάς, του παππού, της γειτονιάς κλπ, περιέχει 1. ντοπιολαλιά. 2. Την επαγγελματική γλώσσα της μάνας 3. Την πολιτική γλώσσα της μάνας 4. Την επιστημονική γνώση της μάνας και οὐκ ἔστιν τέλος. Σε αυτό ο Κεντρωτής πιάνεται αδιάβαστος. 5.Το ζήτημα με την αρχαία ελληνική, στο σύνολό της και όχι στην Αττική της και Καινή της διάλεκτο, απασχόλησε τους ειδικούς και μη από τον 18ο αιώνα. Στην συζήτηση παίρνει μέρος και ο Karl Marx. Ο δικός μας Βηλαράς, με το «Ρομεηκη γλοσα», παίρνει σαφή θέση. Ο Κεντρωτής αγνοεί την ιστορία του ζητήματος. Η αριστερή διανόηση, η σοβαρή, τόνισε ότι και ο προλετάριος έχει το δικαίωμα να μάθει και να διδαχθεί τις "δύσκολες" μορφές της γλώσσας και όχι μόνο η αστική τάξη. Ο Κεντρωτής το αγνοεί και αυτό. Εστιάζεται στις ιδεοληψίες, αναφέρεται υποθέτω στις εθνικιστικές τις ακραίες, που "στηρίζονται" στα αρχαία ελληνικά, χωρίς οι δύσμοιροι οι εκφραστές αυτού του χαζοεθνικισμού, να έχουν την παραμικρή γνώση τους, επομένως θεωρεί ο Κεντρωτής κάτι υπαρκτό ενώ, επί της ουσίας, είναι ΜΗ ΟΝ!. Και σε αυτήν την χαζοεθνικιστική ιδεοληψία, που την βλέπει ως υπαρκτή, στηρίζει τις δικές του και των μη σοβαρών "αριστερών" ιδεοληψίες, χωρίς να βλέπει ότι όλες του οι θέσεις είναι ιδεοληπτικές . Και αυτό είναι τραγικό. Υπάρχουν σοβαροί επιστήμονες και γνώστες της αρχαίας ελληνικής – ενδεικτικά αναφέρω Μαρωνίτης, Βώρος και άλλοι - που επιχειρηματολογούν σοβαρά - επί του θέματος και υπέρ, εν μέρει, της κεντρικής θέσης του άρθρου. Ο Κεντρωτής τους αγνοεί. Άρα πάσχει το άρθρο του, επειδή αναμασά στοιχεία που άλλοι στήριξαν με επιχειρήματα. Να υποθέσω ότι κίνητρό του είναι η ΑΓΝΟΙΑ της αρχαιοελληνικής, και αφού ο ίδιος την αγνοεί να «ενοχλείται» που οι άλλοι το γνωρίζουν και να νομίζει ότι φαίνεται «λίγος» - η αλεπού με την κομμένη ουρά! - ως προς αυτό και γι αυτό με σοφίσματα του τύπου " Αλλά μας χρειάζονται για να μάθουμε τα «αρχαία» ελληνικά, όχι τα νέα ελληνικά!» να προσπαθεί να μας πείσει ότι και ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά τα Νέα Ελληνικά, χωρίς την αρχαιοελληνική. Αγνοεί, επί του προκειμένου, μεγάλους Νεοέλληνες Δημιουργούς οι οποίοι αναγνώρισαν ότι η βαθεία γνώση της αρχαιοελληνικής τους κατέστησε ικανούς να εκφράζονται θαυμάσια και στον νεοελληνικό λόγο. ΚΑΙ σε αυτό το σημείο χάνει και φαντάζει κακεντρεχής ο κ. Κεντρωτής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Ανώνυμος: Αγαπητέ κύριε, επιτρέψτε μου, αφού σας βεβαιώσω ότι γνωρίζω πολύ περισσότερα από όσα -αφορήτως γενικολογών- υποθέτετε περί εμού, να αναρωτηθώ εκφώνως: ποιόν, αλήθεια, αποπειράσθε να αποστομώσετε ή να εντυπωσιάσετε με τον ψευδεπιδεικτικό αχταρμά σας; Εμένα; Αποτύχατε παταγωδώς στην επιλογή σας! Μου τα έχουν πει και άλλοι - με την ίδια παταγώδη αποτυχία.

    Επομένως, αγαπητέ κύριε, αυτά που μου αραδιάσατε (από τον Κάρολο Μαρξ ώς την κοψονούρα αλεπού) γνωρίζω πολύ καλά και από δεκαετιών ήδη ότι τα λένε διάφοροι ιδεοληπτικοί μπροστά στον παραμορφωτικό καθρέφτη του μυαλού τους, και... φτιάχνονται. Τέτοιες πραμάτειες εγώ, αγαπητέ μου, δεν τις αγοράζω. Και μόνο που γράφετε "Να υποθέσω ότι κίνητρό του είναι η ΑΓΝΟΙΑ της αρχαιοελληνικής" φανερώνει αψευδώς το πόσο εύκολα αφήνετε τις ξεχειλωμένες επίμομφες υποθέσεις σας να οργιάζουν. Το ότι γνωρίζω και Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά απλώς σας το αναφέρω (πού να σας στέλνω να αναδιφήσετε το δημοσιευμένο έργο μου;...), για να μη χάνετε χρόνο με αλόγιστες υποθέσεις. Αν και τώρα που το καλοσκέπτομαι, προτιμώ χίλιες φορές να ξέρω τα δικά μου "ανύπαρκτα" αρχαία ελληνικά, παρά τα "όποια εμβριθή" δικά σας. Και, επίσης χίλιες φορές, επιλέγω συνειδητά να έχω τον ψόγο σας παρά τον έπαινό σας. Ζω καλύτερα έτσι, ξέρετε.

    Αλήθεια, όμως, εσείς ως -κατά την αυτάρεσκη δήλωσή σας- altera pars, και αφού μέσα σε σαράντα αράδες αναφερθήκατε σε τόσα ονόματα, γιατί δεν μας είπατε και το δικό σας όνομα, για να μπορέσουμε να μάθουμε κι εμείς οι "τόσα και τόσα αγνοούντες" και εν γένει αδαείς τί έχετε κάνει εσείς, ο παντογνώστης, στον βίο σας.

    Με την άδειά σας, πάντως, ας διατυπώσω και εγώ την "υπόθεσή" μου, αγαπητέ κύριε: Και μόνο που γράφετε "χαζοεθνικισμού" και "μη σοβαρών αριστερών", μου δίνετε να καταλάβω τί όντως είσθε και σε ποιό θεό πιστεύετε. Αλλά δεν με νοιάζει κιόλας. Δικό σας είναι το πρόβλημα. Παρέα, πάντως, δεν μπορούμε να κάνουμε.

    Να είστε καλά. Καλή Χρονιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγώ, πάντως, αρχαιομανής (λάτρης της αρχαίας «μας» γραμματείας) αλλά και αρχαιόπληκτος (βιώσας επί επταετούς τυραννίας τα «Αρχαία» ως Μεσαιωνικό βασανιστήριο), χαίρομαι να συζητώ με τον εξαιρετικής συγκρότησης και παιδείας Γιώργο Κεντρωτή ανεξαρτήτως συμφωνίας ή διαφωνίας. Νομίζω, Γιώργο, ότι, αφού όλες αυτές οι λέξεις που χρησιμοποιούμε είναι αρχαίες Ελληνικές (δεν είναι Τουρκικές ή Ιταλικές ούτε σήματα Μορς, ούτε βεβαίως τις επινοήσαμε στις ημέρες μας – και αυτό το οφείλουμε στους καθαρευουσιάνους και όχι στους δημοτικιστές – σκεφθείτε να λέγαμε τους υπουργούς μινίστρους – πόσες λιγότερες σημασίες θα έρχονταν στον νου), τότε γιατί να χαρακτηρίζουμε ως νεκρή την αρχαία Ελληνική. Εμείς, δόξα τω Θεώ, είμαστε ακόμη ζωντανοί. Η γλώσσα, αν δεν είναι μακρά ιστορία σημασιών, μέσο επικοινωνίας γενεών, δυνατότητα υπέρβασης κάθε μονοσήμαντου συμβόλου, είναι τότε ένας τρόπος περιορισμού (και όχι ανοίγματος) της σκέψης.
    Καλή χρονιά σε όλους και όλες!!!
    Κώστας Βέργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Κώστας Βέργος: Αγαπητέ μου Κώστα, το επιχείρημά σου επίτρεψέ μου να σου πω ότι δεν στέκεται. Επιβιώσεις "αρχαίας γλωσσικής ύλης" απαντώνται σε όλες τις γλώσσες. Για να σε προβοκάρω: αν τους υπουργούς τούς λέγαμε "μινίστρους", δεν θα παθαίναμε τίποτα. Δεν πάθαμε τίποτα λέγοντας πόρτα, καλοριφέρ, σινεμά. Θέμα "συνηθείας" θα ήταν. Και θα συνεννοούμασταν άριστα. Οι Ιταλοί που δεν τους λένε "ipurgi", αλλά "ministri", μια χαρά συνεννοούνται. Η γλώσσα, φίλε Κώστα, είναι "σύστημα" και "κώδικας", όπου εντάσσονται οι ιστοί των σημασιών. παντού! Τα λοιπά θα τα πούμε από κοντά, στους Κορφούς, σε λίγες μέρες. Να είσαι καλά.

    ΥΓ. Το θέμα είναι να έχουμε καλούς υπουργούς, και όχι σαν και τους ομοίους του αδ-όνειδος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οψόμεθα εις Κορφούς! Δια την ναυμαχίαν του "Ακταίον" (μετά Ελληνικού ή Τουρκικού ή Ιταλικού καφέ - εγώ βεβαίως τον Ελληνικό, εσύ ό,τι θες, κι ο νικητής πληρώνει!)
    Κώστας Βέργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητοί του Διαδικτύου συμπολίτες, ίσως είναι καιρός να δούμε με ψυχραιμία κι αυτό το ζήτημα. Αναμένω σε κάποια στιγμή να δω συστηματικά και συγκεκριμένα να καταγράφονται από τους φίλους που ισχυρίζονται ότι η αρχαία μορφή της ελληνικής γλώσσας "ζει και βασιλεύει" στοιχεία, παραδείγματα, δεδομένα γλωσσικά και πολιτισμικά υπέρ της άποψή τους. Προς το παρόν κι εδώ κι αλλού διαβάζω μια σύγχυση: άλλο η γλωσσολογική, επιστημονική διερεύνηση και άλλο η ιδεολογική προσέγγιση της γλώσσας. Ο κ. Κεντρωτής είναι κοντά στην ουσία, παρόλο που δεν με εκφράζουν κάποιες απόλυτες διατυπώσεις των σκέψεων.

    Γιώργος Μύ-ς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Γιώργος Μύ-ς: Αγαπητέ Γιώργο, η ιδεολογική προσέγγιση της γλώσσας δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εμφάνιση της οποιασδήποτε ψευδούς συνείδησης στο προσκήνιο και δη με ρόλο ηγεμονικό. Σε χαιρετώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τα αρχαία ελληνικά δεν είναι ζωντανή γλώσσα. Τα αρχαία ελληνικά δεν είναι ξένη γλώσσα. Αποτελούν και τα δύο ιδεοληψίες και είναι τελείως ανούσιο να χρησιμοποιείς τη μία για να πολεμήσεις την άλλη. Τα αρχαία ελληνικά είναι ο παππούς της νέας ελληνικής. Δεν ζει πια αλλά σχετίζεται άμεσα μαζί μας και εμείς ειμαστε άμεση συνέχειά του δεν θα είμαστε αυτό που είμαστε χωρίς αυτόν.
    Αναθεώρηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών ναι. Κατάργησή τους ούτε για αστείο. Για την αναθεώρηση να το συζητήσουμε πως θα γίνει. Η κατάργησή τους ή ο στραγγαλιστιός περιορισμός τους στις δύο τελευταίες τάξεις όπου ουσιαστικά θα ειναι μόνο για μαθητές θεωρητικής κατεύθυνσης ισοδυναμεί με γλωσσική πατροκτονία. Και δεν μαθαίνουμε τη γλώσσα για τη γλώσσα αλλά για αυτά που λέγονται με τη γλώσσα. Άρα οχι περιορισμός στην μορφολογία και τη σύνταξη μόνο, μας πάει δεκαετίες πίσω. Προσπαθεια να μελετηθεί και να κατανοηθει το κειμενο μέσα από την ομορφία του αρχαίου λογου που οι Έλληνες (και εν γένει ελληνοφωνοι) μαθητες μπορούν πολύ ευκολοτερα απο οποιονδηποτε αλλο να προσεγγίσουν. Από κει και πέρα μετάφρασμένα κείμενα σε όλες τις τάξεις. Τα λατινικά να διδαχθουν εκ παραλλήλου, όσο επιτρέπει το πρόγραμμα και σε άλλες κατευθύνσεις πέραν της θεωρητικής που διδάσκονται τώρα αλλά το βάρος δεν μπορει παρά να δοθεί στα ελληνικά. Φυσιικά μόνο στη δόκιμη αττική διάλεκτο στη δευτεροβαθμια , με κάποιες ενδεικτικές προβολές σε μεταγενεστερες μορφές της γλώσσας (βυζαντινα, εκκλησιαστικά κείμενα, καθαρεύουσα),
    Τα υπόλοιπα (οπως και τα λατινικά) γίνονται προ πολλου΄και γίνονται πολύ καλά εδώ και δεκαετίες στα τμήματα κλασικής φιλολογίας της τριτοβαθμιας
    Αυτά ως μία κωδικοποιημένη απάντηση για να εξηγήσω για το κείμενο αυτό με λύπησε όπως συνθηματικά είπα σε προηγούμενο σχόλιό μου
    Γιάνννης Γ,

    ΑπάντησηΔιαγραφή