ΜΑΡΙΑ ΤΡΑΝΟΥ
ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Συνέχεια πρέπει να είσαι με μια σκούπα στο χέρι
Ο ουρανός αδειάζει μαύρες άταχτες μικρές.
Πέφτουν αργά, με τις ώρες.
Δεν τις κοιτάω άλλο, φτάνει,
ποιός ξέρει από πότε έχει αποθέματα.
Θα περιμένω να τελειώσουν να πλύνω.
Μυρίζει σαν καμένο μαλλί,
στις ειδήσεις δεν είπε τίποτα για πυρκαγιά.
Η γειτόνισσα λέει πως καίγεται καρδιά φτιαγμένη από νύχια,
γι’ αυτό μυρίζει έτσι.
Η γειτόνισσα είναι τρελή.
Γλυτώνει και δεν τη μαζεύουν στα Σφουγγαράδικα
γιατί είναι πιο μπαμπόγρια από μένα.
Όσο και να λένε τα κλείσανε δεν κάνει να πιστεύεις κανέναν.
Συνέχεια πρέπει να είσαι με μια σκούπα στο χέρι
Ο ουρανός αδειάζει μαύρες άταχτες μικρές.
Πέφτουν αργά, με τις ώρες.
Δεν τις κοιτάω άλλο, φτάνει,
ποιός ξέρει από πότε έχει αποθέματα.
Θα περιμένω να τελειώσουν να πλύνω.
Μυρίζει σαν καμένο μαλλί,
στις ειδήσεις δεν είπε τίποτα για πυρκαγιά.
Η γειτόνισσα λέει πως καίγεται καρδιά φτιαγμένη από νύχια,
γι’ αυτό μυρίζει έτσι.
Η γειτόνισσα είναι τρελή.
Γλυτώνει και δεν τη μαζεύουν στα Σφουγγαράδικα
γιατί είναι πιο μπαμπόγρια από μένα.
Όσο και να λένε τα κλείσανε δεν κάνει να πιστεύεις κανέναν.
Από το βιβλίο: Μαρία Τρανού, «Ο τροπαιούχος ζογκλέρ», Εκδόσεις
Μανδραγόρας, Αθήνα 2013, σελ. 9.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου