ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1770 ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΜΠΕΤΟΒΕΝ

Η ανάρτηση αφιερώνεται στον Θεόδωρο Α. Πέππα

JAN PILAŘ (1917-1996)

ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΜΠΕΤΟΒΕΝ

Γροθιά σφιγμένη το κεφάλι του.

Σε λυσσαλέα χειρονομία το χέρι του σφιγμένο.

Μες απ’ το μανιασμένο θόλο πόσα αστέρια νά ’βγαλε;

Σ’ αυτά τ’ αστέρια μπερδουκλώνομαι επιστρέφοντας στην πόλη.

Οι προβολείς τα βουνοπλάγια ατέλειωτα ακτινοσκοπούνε.

Ραγδαία βροχή με βομβαρδίζει, η μουσική όλο βρέχει, βρέχει.

Λες και για πρώτη μου φορά κοιτάω τον κόσμο μες στα μάτια

και στη φυγή μου συλλαβίζω:

Μπε-ε-τό-βεν, Μπε-ε-τό-βεν.

Επίθεση στους ουρανούς, το πυροβολικό των άστρων.

Νύχτα τη νύχτα φεύγω για το πέρα τρυπημένος απ’ τα βόλια

για να επιστρέψω επουλωμένος στην ημέρα,

μαθαίνοντας να κουβαλώ στους ώμους μου τα ουράνια

και να μη σκύβω μπρος σε κανενός τα λάθη

σηκώνοντας αλύγιστος του κόσμου τη μεγαλοσύνη

για να μπορώ ξυλουργικό πελέκι να κραδαίνω

ώς να σημάνει την πανύψηλη χαρά των άστρων

και πλατύ δρόμο στα αιωνόβια δάση ν’ ανοίξει.

Νάτο, γροθιά σφιγμένη το κεφάλι του.

Σε λυσσαλέα χειρονομία το χέρι του σφιγμένο.

Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος.

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ανθολογία τσέχων και σλοβάκων ποιητών» Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1966, σελ. 175.