Η ΟΔΟΣ ΡΑΒΙΝΙΑΝ

 

MAX JACOB

Η ΟΔΟΣ ΡΑΒΙΝΙΑΝ

«Ποταμῷ γὰρ οὐκ ἔστιν ἐμβῆναι δὶς τῷ αὐτῷ» έλεγε ο Ηράκλειτος, ο φιλόσοφος: «δεν μπορείς να μπεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι». Κι όμως ολοένα οι ίδιοι και οι ίδιοι πάνε ανάποδα στο ρεύμα. Τις ίδιες πάντοτε ώρες περνούν, τη μια χαρούμενοι την άλλοι λυπημένοι. Σε όλους εσάς, περαστικοί διαβάτες της οδού Ραβινιάν, έχω πιάσει κι έχω δώσει ονόματα τεθνεώτων της Ιστορίας. Να ο Αγαμέμνων! να τη και η μαντάμ Χάνσκα! ο Οδυσσέας είναι γαλατάς! ο Πάτροκλος είναι στο τέρμα του δρόμου, ενώ κάποιος Φαραώ βρίσκεται ακριβώς δίπλα μου. Ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης είναι οι κυρίες του πέμπτου ορόφου. Εσένα, όμως, γηραιέ ρακοσυλλέκτη, εσένα, που μες στο μαγεμένο φως του πρωινού έρχεσαι ν’ αποκομίσεις όσα ερείπια ξέμειναν και είναι ακόμα ζωντανά, όταν σβήνω εγώ τη χοντρή καλή μου λάμπα, εσένα που δεν σε ξέρω, μυστηριώδη μου φτωχέ ρακοσυλλέκτη, εσένα, ρακοσυλλέκτη, σού ’χω δώσει όνομα διάσημο και ευγενές, σε έχω ονομάσει Ντοστογιέφσκη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.