MAX JACOB
ΤΗΣ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑΣ ΠΛΑΝΕΣ
Μέχρι και φυλακή, που λέει ο λόγος, να κάνω εγώ μαζί του, αν είναι να μη μου τήνε κοπανήσει! Όπερ και εγένετο. Είμαστε μέσα σ’ έναν πύργο χοντρό. Μια νύχτα έκανα, στον ύπνο μου, μια κίνηση, σάμπως για να βεβαιωθώ ότι τον κρατάω, ότι τον έχω, και το χέρι μου μόλις και άγγιξε ένα πόδι άσπρο που ανέβαινε προς το ταβάνι, και νά ’με μες στον πύργο τώρα εγώ ολομόναχος. Από ψηλά, επάνω απ’ τα χοντρά τα κάρα με τους σανούς, με κοιτάζουν τώρα των χωρικών τα μάτια στο παράθυρο και με σπλαχνίζονται
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου