ΜΟΥΣΕΣ

 

ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΥΣ

 

[ΜΟΥΣΕΣ]

 

Ετούτες τις γυναίκες, που’χουν θεϊκή τη γλώσσα, ανέθρεψε ο Ελικώνας,

μα και ο τραχύτατος της Πιερίας βράχος μόνο με τραγούδια και ύμνους:

την Πράξιλλα και τη Μοιρώ· το στόμα της Ανύτης, έναν Όμηρο γυναίκα·

το κόσμημα των γυναικών της Λέσβου: τη Σαπφώ με την ωραία κόμη·

την Ήριννα· την ξακουστή Τελέσιλλα· κι εσένα επίσης Κόριννα,

που την πολεμική ύμνησες της Αθηνάς ασπίδα, κρούοντας την άρπα·

και τη Νοσσίδα με την απαλή φωνή· και τη γλυκόηχη εκείνη Μύρτη.

Εργάτιδες σεμνές υπήρξαν όλες τους σελίδων αθανάτων.

Εννέα Μούσες γέννησε ο Ουρανός ο μέγας, μα και η Γη άλλες τόσες

για να χαρίζουν στους θνητούς για πάντα αθάνατη χαρά, υπέροχη ευφροσύνη.

   (Παλατινή Ανθολογία, ΙΧ, 26)

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.