ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΣΕ ΣΟΝΕΤΟ ΤΟΝ ΒΟΥ ΝΤΕΣ ΧΑΝ

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΣΕ ΣΟΝΕΤΟ ΤΟΝ ΒΟΥ ΝΤΕΣ ΧΑΝ,

ΠΑΛΙΟ ΚΙΝΕΖΟ ΠΟΙΗΤΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ

 

Σφυρίζει –ακούτε;– ο φθινοπωρινός αγέρας·

τα σύννεφα λευκά, πετάνε· το χορτάρι

κιτρίνισε· τα φύλλα πέφτουν· με χάρη

γυρνούν στον Νότο οι χήνες. Κόσμημα της μέρας

 

είναι η ορχιδέα· το χρυσάνθεμο ευωδιάζει.

Δεν σε λησμόνησα ποτέ, παλιά μου αγάπη.

Στον ποταμό τη βάρκα μου χτυπά δρολάπι:

μα το νικώ, κι ας με ανεβοκατεβάζει

 

από τον μπλε ουρανό στον μελανό τον πάτο.

Σουραύλια-τύμπανα βαρούν, και το μαντάτο

στους κωπηλάτες λεν στο κάτεργό τους ότι

 

δεν έγινε κακό – πλην ίσως μας προκύψει.

Ξοπίσω απ’ τη χαρά σαν φίδι πάει η θλίψη

και τα γεράματα δαγκώνουνε τη νιότη.