ΤΑ ΠΟΙΚΙΛΑ ΤΙΜΑΛΦΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΤΑ ΠΟΙΚΙΛΑ ΤΙΜΑΛΦΗ

(Αισχύλος, «Αγαμέμνων», σττ. 914-930)

Της Λήδας κόρη, σ’ είχα εδώ να μου φυλάξεις

τ’ ανάκτορά μου αφήσει. Ω Κλυταιμήστρα, πίσω

εγύρισα κι αισθάνομαι –για να σε πείσω

πως νίκησα– ότι πρέπει σε ό,τι μου αντιτάξεις

τους βάρβαρους να μιμηθώ, μπας και κοιτάξεις

αυτόν που σου μιλάει: εμένα. Θα σου λύσω

δια μιας τις απορίες και θα σου ζητήσω

ως άντρα να με δεις, και να με κατατάξεις

μες στων θνητών το μέγα πλήθος. Τα στολίδια,

τα τιμαλφή, στη φήμη των ανδρών δεν βάζουν

ούτε ιώτα. Μα και οι θεοί στο πλάι τους σε ανεβάζουν,

αν δούνε πως τους σέβεσαι και πως τον άντρα

ποθείς πολύ που σε ποθεί πολύ μες στα άντρα

των ηδονών που διοικείς ως άνασσα η ίδια.