ΤΟΥΣ ΜΗΤΡΑΛΟΙΑΣ ΕΚ ΔΟΜΩΝ ΕΛΕΥΝΟΜΕΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΤΟΥΣ ΜΗΤΡΑΛΟΙΑΣ ΕΚ ΔΟΜΩΝ ΕΛΕΥΝΟΜΕΝ

(Αισχύλος, «Ευμενίδες», σττ. 143-177 και 210)

          στον Νίκο Παπαδημητρίου

Με ωγμούς και με μυγμούς ( : κραυγές και μουγκρητά μας)

ξεγελαστήκαμε… κοιμόμαστε. Έχει φύγει

πια ο Ορέστης, ο φονιάς της μάνας του, και σμίγει

με τον Απόλλωνα ο όμιλός μας. Τα δικά μας

έργα είναι μετρημένα, ολίγα. Και η δουλειά μας

είναι να στρώνουμε πρωτίστως στο κυνήγι

τους μητροκτόνους ως ομαίμους· και δεν λήγει,

αν δεν τους καταστήσουμε θηράματά μας.

Μα ο Φοίβος, ο θεός, με ὄνειδος ἐξ ὀνειράτων

μας πλάκωσε. Κι ενώ είναι μάντις και εισπράττων

το σέβας των θνητών, πώς δρα άδικα;… πώς πράττει

ωσάν να μη νογά ότι το αίμα τρέχει ως άτι

κατά γκρεμού, εάν χυθεί; – κι αν είναι μάνας αίμα,

στων εξευμενισμών δεν πλένεται το ρέμα.