ΠΕΡΑΣΙΝ ΗΔΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΝ ΤΙΝΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΠΕΡΑΣΙΝ ΗΔΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΝ ΤΙΝΑ

(Σοφοκλής, «Οιδίπους επί Κολωνώ», σττ. 101-110)

         στον Αντώνη Πετράτο

Εδώ, στον Ίππειο Κολωνό, είμαστε, Αντιγόνη,

και στον ναό των Ποτνίων Δεσποινών φερμένοι·

και τις παρακαλώ, το τέλος που μου μένει

να μου χαρίσουν. Τίποτα δεν μ’ εξοντώνει

τόσο, όσο η ζωή: κι αν σώθηκε, δεν αποσώνει.

Η ζήση μου είναι δια παντός κατεστραμμένη

κι απ’ τον χρησμό του Απόλλωνα σημαδεμένη·

δεν μένει ειμή το πέρας μου, που δεν τελειώνει.

Εσείς γλυκύτατες σπορές του αρχαίου Σκότου

κι εσύ, ω, άστυ της τρανής Παλλάδας μέγα, ελάτε

τούτο τ’ άθλιο είδωλο του Οιδίποδα να πάτε

όπου του αρμόζει, αφού δεν είναι πια δικό του

το σώμα που εδώ σέρνεται, κουφάρι σκέτο,

στα μέτρα και στις ρίμες που ’γιναν σονέτο.