ΟΧΙ ΠΙΑ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΟΧΙ ΠΙΑ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ
(Ευριπίδης, «Ελένη», σττ. 34, 81, 1570 και 1688-1690)

Μας είπε ο Ευριπίδης πως μισεί την κόρη

του Δία όλη η Ελλάδα, κι ας μην είχε καν η Ελένη

πατήσει το εύσφυρό της πόδι εκεί, στην ξένη

γι’ αυτήν γη των Φρυγών. Το κάλλος είχε δόρυ,

και πίσω απ’ το είδωλό της, το αιθέριο, εφόρει

τη μάσκα της αμέτοχης, για να συσταίνει

την ψυχικήν ευγένειά της με ό,τι μένει

απ’ την καταγωγή της, έστω με το ζόρι.

Αυτά ο Ευριπίδης. – Στη δική σου Ελένη, πές μου, 

τα τρία ρόδα πού τα βρήκες; Δεν τα βρίσκω

στο κείμενό του πουθενά. Και με τί ρίσκο

εικαστικό και σε ποίου λογικού συνδέσμου

τη βάση πρότεινες στη ράχη ενός αλόγου

να κελαηδεί πουλί σαν κήρυκας του λόγου;

  Πολύμορφες και αδόκητες, ω Ρίτσε, οι ορέξεις

  θεών και ποιητών – και πέρα από τις λέξεις.

Αφιερώνεται στην ιερή μνήμη του Γιάννη Ρίτσου.