ΕΝΔΙΚΩΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΕΝΔΙΚΩΣ

(Ευριπίδης, «Ηρακλείδαι», σττ. 329-332 και 748-782)

Εμείς, του Μαραθώνα γέροντες, με ζέση

στα σπίτια μας ανέκαθεν κυνηγημένους

δεχόμαστε· τ’ ανοίγουμε για τους διωγμένους

από τυράννους μοχθηρούς κι αμέσως θέση

τους δίνουμε αδελφού και φίλου. Μας αρέσει

μαζί τους να γιορτάζουμε σε τιμημένους

αγώνες τη θεά Αθηνά. Σ’ αυτούς τους ξένους

ό,τι άλλοι αλλού έχουν παρανόμως αφαιρέσει

μαζί με το άσυλο διπλάσιο το δικό μας

άστυ ελευθέρως τους παρέχει. Κι όταν έχει

πανσέληνο, νυχτέρια μες στο σπιτικό μας

με αυλούς, τραγούδι και χορό, καταπώς πρέπει,

διοργανώνουμε, και στην καρδιά μας τρέχει

της ποίησης το αίμα απ’ τα θεία του Ομήρου έπη.

  Συμπότη του τον Δία έχει ο δικός μας οίκος –

  προστάτη, σύντροφο και συστρατιώτη ενδίκως.