Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

ΕΡΩΤΙΚΟ




ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ


ΕΡΩΤΙΚΟ

Καημὸς ἀλήθεια νὰ περνῶ
τοῦ ἔρωτα πάλι τὸ στενό,
ὥσπου νὰ πέσει ἡ σκοτεινιὰ
μιὰ μέρα τοῦ θανάτου...

Στενὸ βαθὺ καὶ θλιβερό,
ποῦ θὰ θυμᾶμαι γιὰ καιρό,
- τί μοῦ στοιχίζει στὴν καρδιὰ
τὸ ξαναπέρασμά του;

Ἂς εἶναι, ὡστόσο, - τί ὠφελεῖ;
Γυρεύω πάντα τὸ φιλί,
στερνὸ φιλί, πρῶτο φιλὶ
καὶ μὲ λαχτάρα πόση!

Γυρεύω πάντα τὸ φιλὶ - ἂχ καρδιά μου!
ποὺ μοῦ τὸ τάξανε πολλοί,
κι ὅμως δὲν μπόρεσε κανεὶς
ποτὲ νὰ μοῦ τὸ δώσει...

Ἴσως μιὰ μέρα, ὅταν χαθῶ,
γυρνώντας πάλι στὸ βυθὸ
καὶ μὲ τὴ νύχτα μυστικά,
γίνουμε πάλι ταίρι,

αὐτὸ τὸ ἀνεύρετο φιλί,
ποὺ τὸ λαχτάρησα πολύ,
- σὰ μιὰ παλιά της ὀφειλὴ
- νὰ μοῦ τὸ ξαναφέρει...




Από το βιβλίο: Ναπολέων Λαπαθιώτης, «Ποιήματα», Εκδόσεις Ζήτρος Θεσσαλονίκη, 1997, σελ. 191.


2 σχόλια:

  1. Το ποίημα έχει ακροστιχίδα και σχηματίζει το όνομα «Κώστας Γκίκας» που ήταν η μεγάλη αγάπη του ποιητή.

    Κ-αημός αλήθεια να περνώ, του έρωτα πάλι το στενό
    Ω-σπου να πέσει η σκοτεινιά μια μέρα του θανάτου.
    Σ-τενό βαθύ και θλιβερό που θα θυμάμαι για καιρό
    Τ-ι μου στοιχίζει στην καρδιά το ξαναπέρασμα του.
    Α-ς είν’ ωστόσο, τι ωφελεί γυρεύω πάντα το φιλί
    Σ-τερνό φιλί, πρώτο φιλί και με λαχτάρα πόση.

    Γ-υρεύω πάντα το φιλί αχ, καρδιά μου, που μου το ‘τάξανε πολλοί
    Κ-ι όμως δε μπόρεσε κανείς, ποτέ να μου το δώσει.
    Ί-σως μια μέρα όταν χαθώ γυρνώντας πάλι στο βυθό
    Κ-αι με τη νύχτα μυστικά γίνουμε πάλι ταίρι
    Α-υτό το ανεύρετο φιλί που το λαχτάρησα πολύ
    Σ-αν μια παλιά της οφειλή να μου το ξαναφέρει.


    ----------------------------------------------------
    Ερωτικά απογοητευμένος και θλιμμένος ο μεγάλος ποιητής του Μεσοπολέμου, συνέθεσε αυτό το γεμάτο ευαισθησία ποίημα για τον αγαπημένο του Κώστα Γκίκα, το 1928.
    Ο Κώστας Γκίκας από το Μενίδι, υπήρξε ο μεγάλος έρωτάς του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ Α.Β. Ρ.: Ευχαριστώ πολύ. Καλημέρα από την Κέρκυρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή