ΝΙΚΟΣ
ΚΑΣΣΙΟΣ
ΡΙΖΙΤΙΚΟ
Γεις
ρέφουλας εχύμηξε και τρέχει στο φαράγγι
και
κάνει ταραχή πολλή και χαλασμό μεγάλο.
Βρίστει
δεντρά τα καταλεί, πέτρες και τσι γκρεμίζει
κι
ό,τι στη στράτα του σταθεί σπα το και το ξεσέρνει.
Θωρούν
τον έχνη και γλακούν, ανθρώποι και λουφάζουν,
Θωρούν
τον τ’ άγρια πουλιά κι αφήνουν τσι φωλιές τους.
Ρυάκι
μιτσό τ’ απάντηξε κι εκείνο δε φοβάται.
Μανίζει
ντου ο ρέφουλας και αγριομιλεί ντου.
–
Πού ’ν’ τα δεντρά τα καταλείς κι οι
πέτρες τσι γκρεμίζεις;
Και πού ’ναι τα
χαλάσματα και τα ξεσέρματα σου;
– Εγώ δεντρά δεν καταλώ και πέτρες δε
γκρεμίζω
μουδέ στη στράτα
μου ό,τι βρω το σπω και το ξεσέρνω.
Μόνο ποτίζω τα
δεντρά, τα έχνη ξεδιψάζω
και μες τσι
κήπους χύνουμαι και πίνουν τα σπαρμένα.
Υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφή