JUAN RAMÓN JIMÉNEZ
ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Τα
χέρια σου όταν είτανε φεγγάρι,
εκόψαν απ’ των ουρανών τον κήπο
εκόψαν απ’ των ουρανών τον κήπο
τα
δυό σου μάτια: θεϊκές βιολέτες.
Με
πιάνει η νοσταλγία, τα μάτια σου όταν
θυμίζουν,
σαν νυχτώνει, τη γενιά τους
στο
φως το πεθαμένο των χεριών σου!
Την
ψυχή μου όλη, με όλον της τον κόσμο,
τη
βάζω στα χωμάτινά σου μάτια
για
να σε βλέπω, ολόλαμπρη γυναίκα!
Οι
δυό βιολέτες σου άραγε θα πάνε
στον
τόπο τον καλό που τις πηγαίνω
να
κόψουν το άκτιστον απ’ την ψυχή μου;
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Καλημέρα από τη βροχερή Κέρκυρα
ΑπάντησηΔιαγραφή