ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ

ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΓΚΕΣΟΥΛΗ

ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ

Ο χειρότερος φόβος

είναι αυτός του να φοβάσαι,

γιατί μόνο τότε δε ζεις.

Τόσο εύκολο να ανοίξεις

τα φτερά σου

για να ζεις μα πάντα προτιμούμε να φοβόμαστε,

να φοβόμαστε να πετάξουμε.

Τούτο είναι που σε κρατά πίσω,

τούτο που σε σκοτώνει.

Τα φτερά σου έχω εδώ

τά ’χες αφήσει πληγωμένα,

θυμάσαι (;)

τώρα πια δεν πονούν,

είναι λευκά

όπως τότε,

τότε που χαμογελούσες

σαν ήσουν ερωτευμένος

και ξέγνοιαστος.

Είμαι εδώ,

κρατημένα τά ’χω

έλα πάρ’ τα, έλα πάρ’ τα

να πετάξεις

κι ας μη μου κρατήσεις το χέρι.

Πάρε μου τα φτερά σου,

μα μη μου παίρνεις το γέλιο σου!

Αυτό

πάντα θα το λαχταρώ,

πάντα θα το νοσταλγώ,

θα το ποθώ.