Ο ΨΕΥΔΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

 

RAFAEL ALBERTI

 

Ο ΨΕΥΔΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

 

            Στη Μαρούχα Μάγιο

 

Για να μπορέσω να πάω ανάμεσα απ’ των ριζών

  τους ρόζους

και από τις οστέινες των γαιοσκωλήκων κατοικίες.

Για να μπορέσω ν’ ακούσω τους αποσυντεθειμένους

  τριγμούς του κόσμου

και να δαγκώσω το απολιθωμένο φως των άστρων,

δυτικά του ονείρου μου το αντίσκηνό σου έστησες,

Άγγελε ψεύτικε.

 

Όσοι ενωμένοι στο ίδιο υδάτινο ρεύμα με βλέπετε,

όσοι προσδεδεμένοι σε προδοσία και σε κάποιου

  άστρου την πτώση με ακούτε,

προσεγγίστε τις εγκαταλελειμμένες φωνές των ερειπίων.

Ακούστε τη βραδύτητα μιας πέτρας που αναδιπλώνεται

  στον δρόμο προς τον θάνατο.

 

Μην σταματήστε να κρατιέστε χέρι-χέρι.

 

Υπάρχουν αράχνες που πνέουν ανέστιες τα λοίσθια

και κισσοί που με ενός ώμου το άγγιγμα αρπάζουνε φωτιά

  και βρέχουν αίμα.

Το φεγγάρι κάνει των σαυρών τον σκελετό ολοδιάφανο.

Αν θυμηθείτε τον ουρανό,

η οργή του ψύχους αιχμηρή θα υψωθεί ανάμεσα στα

  γαϊδουράγκαθα

ή στα ύπουλα χαντάκια που στραγγαλίζουνε

τη μοναδική ανάπαυση που έχουν οι χαραυγές: τα πουλιά.

Όσοι σκέφτονται τους ζωντανούς θα δούνε εκμαγεία πήλινα

να κατοικούνται από άπιστους αγγέλους, ακαταπόνητους:

απ’ τους αγγέλους που υπνοβατούν και διαβαθμίζουν τις

  τροχιές του κόπου.

 

Και γιατί να συνεχίσω την πορεία μου;

Οι υγρασίες οικειώνονται τα κοφτερά γυαλιά

και η πάχνη ύστερα από όνειρο κακό αφυπνίζει καρφιά

ή ψαλίδια ικανά να παγώσουν των κοράκων το πένθος.

 

Όλα τελείωσαν.

Μπορείς να ξιπαστείς καβάλα στη μαραμένη ουρά όσων

  κομητών βουλιάζουνε,

να πεις πως σκότωσες κάποιον πεθαμένο,

πως σ’ έναν ίσκιο έδωσες του θρήνου το ακοίμητο μάκρος,

πως έπνιξες των ατμοσφαιρικών στρωμάτων τον ρόγχο..

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.