DIEGO VALERI
ΟΜΩΣ
ΕΤΣΙ ΦΕΥΓΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Όμως
έτσι φεύγεις κι εσύ, καλοκαίρι.
Μέρα
τη μέρα πιο σύντομο το φως,
κι
ο ουρανός ολοένα χαμηλώνει.
Φτερούγα
ανέμου ανοίγεται πλατιά
και
απλώνεται πάνω στου κόσμου την όψη.
Κι
ο άνεμος ο ίδιος, υγρός,
μαλακός,
από εσπέρες έρχεται πρόωρες.
Τί
άλλο μένει πια στη γέρικη καρδιά
που
έχει από τον θρήνο κιόλας πλαντάξει;
Οι
θλιμμένες μένουν του φθινοπώρου γλύκες
και
της τελευταίας εσπέρας τα φώτα.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου