Η ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

W.B. YEATS

Η ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Κάποιου σπουργίτη το τιτίβισμα στη στέγη,

ο γαλατένιος ουρανός και το λαμπρό φεγγάρι,

κ’ εκείνη η έξοχη αρμονία των φύλλων, την εικόνα

και το θρήνο του ανθρώπου είχανε σβήσει.

Πρόβαλ’ ένα κορίτσι με θλιμμένα, άλικα χείλη,

το δακρυσμένο μεγαλείο του κόσμου έλεες πως ήταν,

άμοιρο σαν τον Οδυσσέα και τα καράβια στον αγώνα,

περήφανο όσο ο Πρίαμος την ώρα της σφαγής του.

Πρόβαλε. Τότε μονομιάς ο θόρυβος στη στέγη

και το φεγγάρι που σκαρφάλωνε στ’ άδεια τα ουράνια,

κι ο ολοφυρμός των φύλλων μόνο αυτό μπορούσαν:

του ανθρώπου την εικόνα και το θρήνο να συνθέσουν

Μετάφραση: Δημήτρης Σταύρου.

Από το βιβλίο: W.B. Yeats, «Ποιήματα», Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 1999, σελ. 12.

*********************

THE SORROW OF LOVE

The brawling of a sparrow in the eaves,   

The brilliant moon and all the milky sky,   

And all that famous harmony of leaves,   

Had blotted out man's image and his cry.

A girl arose that had red mournful lips

And seemed the greatness of the world in tears,   

Doomed like Odysseus and the labouring ships   

And proud as Priam murdered with his peers;

Arose, and on the instant clamorous eaves,   

A climbing moon upon an empty sky,   

And all that lamentation of the leaves,  

Could but compose man's image and his cry.