ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ ΤΑ ΑΡΩΜΑΤΑ

BENJAMIN PÉRET

ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ ΤΑ ΑΡΩΜΑΤΑ

Αν υπάρχει μια ηδονή

είναι να κάνεις έρωτα

το κορμί τυλιγμένο με σπάγκους

τα μάτια κλειστά από λάμες ξυραφιών

Εκείνη προχωράει σαν λαμπτήρας

Το βλέμμα του αυτού την προσπερνά και

  προετοιμάζει το πεδίο

Οι μύγες εκπνέουν σαν ωραία εσπέρα

Μια τράπεζα βαράει φαλιμέντο

προκαλώντας πόλεμο με νύχια και με δόντια

Τα χέρια της αναποδογυρίζουν την ομελέτα

  τ’ ουρανού

την απέλπιδα κεραυνοβολώντας πτήση των

  γκιώνηδων

και κατεβάζουνε κάποιον θεό απ’ το βάθρο που

  κούρνιαζε

προχωράει η πολυαγαπημένη με στήθη λεμόνια

Τα πόδια της πλανώνται στις στέγες

Τί τρελό όχημα αυτοκίνητο

σκαρφαλώνει στο βάθος του στήθους της

Στρίβει ξεμπουκάρει και βουτά

σαν θαλάσσιο τέρας μέγα μέγιστο τεράστιο

Είναι η στιγμή που έχουν διαλέξει τα φυτά

να βγουν απ’ την τροχιά του ήλιου

Ανεβαίνουν σαν επευφημία

Τα νιώθεις τα νιώθεις

τώρα που η δροσούλα

ποτίζει τα κόκαλα και τα μαλλιά σου

Και ούτε καν αισθάνεσαι ότι το μαγικό τούτο φυτό

δίνει στα μάτια σου βλέμμα χεριού

που αιμορραγεί που αγαλλιάται

Ξέρω ότι ο ήλιος το μακρινό εκείνο σκουπίδι

εκρήγνυται σαν ώριμος καρπός

όποτε κυλάνε τα νεφρά σου εφαπτόμενα

στην καταιγίδα που τόσο μα τόσο πολύ ποθείς

Μα τί τις νοιάζει τις συγκεχυμένες απαρχές μας

η υπόγεια ολίσθηση των εντελώς ακαταλήπτων

  μας υπάρξεων

ότ’ είναι μεσημέρι

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.