ΗΜΙΘΝΗΤΟΣ

Δ.Π. ΠΑΠΑΔΙΤΣΑΣ

ΗΜΙΘΝΗΤΟΣ

Μπρος πίσω δεξιά αριστερά  
λαβύρινθοι σε όλα τα μέρη
λάδια σαπούνια ζουμιά γλιστερά
τα όνειρα τα φιλιά το καλοκαίρι
– το μάτι που ολόγυρα η άνοιξη ισκιώνει·
τί μένει απ’ τη λάσπη απ’ τη σκόνη απ’ το χιόνι

Χτες με τ’ ανάλαφρο βήμα είχε ανέβει
στο σύννεφο στον έρωτα στα χρώματα εσπέρας
– θαμμένος στα λόγια του, στ’ άστρα περσεύει:
κόκαλα θειάφι μεθάνιο κι εστέρας

Άκουσμα μέσα στο αγέρι φυλλώματος
το σκουλήκι κουφό είναι μάντης αόμματος
– γερασμένο ή όχι από λέξεις το αυτί
(πού νά ’βρεις την άκρια):
είμαστε ή δεν είμαστε ακόμα θνητοί
με γέλια ενοράσεις και δάκρυα;

Από το βιβλίο: Δ.Π. Παπαδίτσας, «Ποίηση», Μέγας Αστρολάβος / Ευθύνη, Αθήνα 1997, σελ. 380.