ΕΝΑ ΧΕΡΙ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΕΝΑ ΧΕΡΙ

Χέρι μοναχικό, – τί αργά που ανεβαίνει να στηρίξει

ένα μέτωπο εξίσου ερημικό, κι απομένει στη μέση,

αμφίβολο πολύ (μέσα στη γνώση ωστόσο της αμφιβολίας),

εκεί, μετέωρο μες στο βραδύτερο χρόνο. Ο αγκώνας

ακόμη στο τραπέζι· – θα γνέψει στο μακριά; θα πέσει;

θα πιάσει απ’ τό ’να πόδι το πουλί που σταθμεύει στον αέρα –

αυτό το πουλί που εγώ τό ’χω αμολήσει απ’ τον εξώστη

και το κρατώ μ’ ένα λεπτότατο, αόρατο, λαμπερό σύρμα· –

το χέρι αυτό – τί δυνατά που διασχίζει τη ζωή με μια σημαία.

                  Καρλόβασι, 27.VII.74

Από τη συλλογή: «Ρωγμή» (1974).

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος: «Ποιήματα», τ. ΙΑ΄, Κέδρος, Αθήνα 1993, σελ. 368.