ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


ΟΙ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΙ

Έζησαν πάντα με το βάρος μιας λέξης που διστάζει να ειπωθεί,
ανυπεράσπιστοι μέσα σε φλογερά καλοκαίρια,
ανυπεράσπιστοι και τις νύχτες της πόλης, έξω από πικρά τυροπιτάδικα –
αυτοί που νομιμοποιήσαν ονόματα κι άστρα,
βρίσκοντας μόνο καταφύγιο στ’ όνειρο (γιατί
όλα είναι θεμιτά μέσα στ’ όνειρο). Τα βλέφαρά τους
τσουρουφλισμένα απ’ την κρυφή φωτιά του σεληνόφωτος
κι απ’ τα φανάρια των λιμανιών, – μακρινή προστασία
πάντα αργοπορημένη. Το ξέρουν:
οι ποιητές και οι ήρωες είναι άοπλοι. Το μάρμαρο,
στα έγκατα των βουνών, περιμένει τα’ αγάλματά τους.



Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ανταποκρίσεις», Κέδρος, Αθήνα 1987, σελ. 15.