Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008
ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΟΣ
ARTUR RIMBAUD (1854-1891)
LE DORMEUR DU VAL
C’est un trou de verdure où chante une rivière
Accrochant follement aux herbes des haillons
D’argent ; où le soleil, de la montagne fière,
Luit : c’est un petit val qui mousse de rayons.
Un soldat jeune, bouche ouverte, tête nue,
Et la nuque baignant dans le frais cresson bleu,
Dort ; il est étendu dans l’herbe, sous la nue,
Pâle dans son lit vert où la lumière pleut.
Les pieds dans les glaïeuls, il dort. Souriant comme
Sourirait un enfant malade, il fait un somme :
Nature, berce-le chaudement : il a froid.
Les parfums ne font pas frissonner sa narine ;
Il dort dans le soleil, la main sur sa poitrine
Tranquille. Il a deux trous rouges au côté droit.
Octobre 1870
****************
Ο ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ
Σε κάποιο κοίλωμα χλοερό που ένα ποτάμι ψάλλει,
Φύλλα ασημένια μπλέχοντας τρελά μες στο χορτάρι,
Που λάμπει ο ήλιος στα βουνά, περήφανα ως προβάλλει,
Μικρή κοιλάδα απλώνεται, μυριόφωτη, όλη χάρη.
Νέος στρατιώτης, μ’ ανοιχτό στόμα, γυμνό κεφάλι,
Τον τρα΄χηλό του λούζοντας στου χόρτου το βλαστάρι,
Κοιμάται: κι έχει ξαπλωθεί στης χλόης την αγκάλη,
Χλωμός στο καταπράσινο, φωτόλουστο κλινάρι.
Κοιμάται – στα σπαθόχορτα τα δυό του πόδια απλώνει.
Χαμογελάει σαν άρρωστο παιδί μες στ΄όνειρό του.
Φύση! Νανούρισέ τονε γλυκά, θερμά: κρυώνει!
Κοιμάται –το ρουθούνι του στις ευωδιές δε φρίσσει–
Στον ήλιο· έχει τα χέρια του στα στήθια του ακουμπήσει,
Ξέγνοιαστος: έχει δυό πληγές μες στο δεξί πλευρό του!
Μετάφραση: Γ. Ξυφτέρης
Δημοσιεύθηκε στο αθηναϊκό περιοδικό «Μπουκέτο» (τ. Ζ΄, τχ. 324, 19 Ιουνίου 1930) σελ. 607.
*****************
DORME NELLA VALLE
È un botro di verzura, c'è un rivo che lo bagna
s'impiglia folle all'erba coi brandelli suoi
d'argento; e fiero splende il sole di montagna
la valle è tutta un raggio che pare la ingoi.
A testa nuda, a bocca aperta c'è un soldato,
la nuca immersa in mezzo a petali blu.
Lui dorme, sotto il cielo nell'erba è coricato
e sopra il suo pallore la luce vien giù.
Coi piedi fra i gladioli lui dorme col sorriso
di un bimbo ch'è malato, che dorme all'improvviso.
Riscaldalo, natura e cullalo tu.
Riscaldalo, natura e cullalo tu.
Ma quel profumo su di lui no, non ha effetto
lui dorme sotto il sole, le mani sul petto.
Due fori scarlatti sul fianco lui ha.
Due fori scarlatti sul fianco lui ha.
Μετάφραση στα ιταλικά: Fausto Amodei.
Ετικέτες
ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ,
ΞΥΦΤΕΡΗΣ (Γ.),
AMODEI (FAUSTO),
RIMBAUD
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου