ΜΑΡΚΟΣ, Ο ΤΩΝ ΜΕΓΙΣΤΩΝ ΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ


ΖΗΤΩ ΠΑΝΤΟΥ Ο ΚΑΗΜΕΝΟΣ

Νύχτα και μέρα, γυρίζω μες στους δρόμους
Ζητώ παντ' ο καημένος, να βρω παρηγοριά
Λαχτάρησα τα χάδια, τα πρώτα μας τα βράδυα
Θυμούμαι κάποιες νύχτες με πόνο στην καρδιά

Με άλλον μία σμίγεις, γιατί, γιατί να φύγεις
Ρωτώ δυστυχισμένος, γιατί να μ' αρνηθείς
Δεν πόνεσ' η καρδιά σου, δεν δάκρυσε η ματιά σου
Γιατί να με ξεχάσεις και άλλον να ποθείς

Χάνουμαι, σβήνω, δεν ξέρω τί θα γίνω
Γυρνώ πια απελπισμένος, στιγμή δεν σε ξεχνώ
Θυμόμουν τα φιλιά σου, ζητώ την αγκαλιά σου
Με δέρνει ο καημός σου και κλαίω και θρηνώ.