ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΥ

ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ (1954)


…ΕΙΣ ΕΡΕΒΟΣ ΝΕΚΥΩΝ ΚΑΤΑΤΕΘΝΗΩΤΩΝ

Σήμερα πάλι η ίδια κάθοδος στον Άδη,
αλλά δεν είναι πουθενά τ’ ασφοδελό λιβάδι,
μονάχα σώματα άδεια από ψυχές
– κι όχι όπως μαθαίναμε παλιά
ψυχές χωρίς το σώμα.

Είναι η καινούργια νέκυια
της σαρκωμένης θλίψης.

Κομμάτια θρύψαλα τα μάτια τους,
μνήμες που έχουν σπάσει
– πώς να διακρίνουν την αόρατη Σιωπή,
την περηφάνια που έγινε σπαθί
και διαπερνά τις λέξεις του θανάτου

(την ώρα του συνωστισμού
γέρνω στον ώμο του Αίαντα
μα οι άλλοι δεν το ξέρουν)




Από το βιβλίο: Τασούλα Καραγεωργίου, «Το μετρό», Κέδρος, Αθήνα 2004, σελ. 12.