ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
(απόσπασμα, Ε΄, 767-788)
Εφάνη ολόχαρη η αυγή και τη δροσούλα ρίχνει,
σημάδια τση ξεφάντωσης κείνη την ώρα δείχνει.
Χορτάρια εβγήκαν εις τη γη, τα δεντρουλάκια ανθίσα
κι από τς αγκάλες τ’ ουρανού γλυκύς βορράς εφύσα.
Τα περιγιάλια ελάμπασι κ’ η θάλασσα εκοιμάτο,
γλυκύς σκοπός εις τα δεντρά κ’ εις τα νερά εγρικάτο.
Ολόχαρη και λαμπυρή η μέρα ξημερώνει,
εγέλαν η ανατολή κ’ η δύση καμαρώνει.
Ο ήλιος τες ακτίνες του παρά ποτέ στολίζει
με λάμψη, κι όλα τα βουνά και κάμπους ομορφίζει.
Χαμοπετώντας τα πουλιά εγλυκοκιλαδούσα,
στα κλωναράκια των δεντρών εσμίγαν κ΄εφιλούσα.
Δυο δυο εζευγαρώνασι, ζεστός καιρός εκίνα,
έσμιξες, γάμους και χαρές εδείχνασι κ’ εκείνα.
Εσκόρπισεν η συννεφιά, οι αντάρες εχαθήκα,
πολλά σημάδια τση χαράς στον ουρανό εφανήκα.
Παρά ποτέ τως λαμπυρά, τριγύρου στολισμένα,
στον ουρανό είν’ τα νέφαλα σαν παραχρυσωμένα.
Τα πάθη πλιο δεν κιλαδεί το πρικαμένο αηδόνι,
αμέ πετά πασίχαρο, μ’ άλλα πουλιά σιμώνει.
Γελούν τση χώρα τα στενά κ’ οι στράτες καμαρώνου,
όλα γρικού κουρφές χαρές κι όλα τσι φανερώνου.
Αγαπητέ κ.Κεντρωτή
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παρέμβασή μου μπορεί να θεωρηθεί ερασιτεχνική φιλολογική «ψιλότητα» και να με συγχωρήσετε. Επικαλούμενος την μαρτυρία του Γ.Π.Σαββίδη, για έλλειψη παγιωμένου κειμένου του «Ερωτόκριτου», δεν στέκομαι στην έλλειψη τελικού –ν στο τέλος των ρημάτων, τα οποία αποφεύγει η έκδοση του κ.Αλεξίου, ούτε το γρικό που αποδέχεσθε, από την έκδοση του Σαββίδη. Στη παράθεση του αποσπάσματος, που δημοσιεύτε πρέπει να σας επισημάνω, ότι η λέξη «παραχρυσωμένα» που γράφετε, απαντάται και στις δυο εκδόσεις ως «παραχρουσωμένα», δεύτερον δε, στο στίχο «όλα γρικού κουρφές κι όλα τσι φανερώνου» το «κουρφές» συνοδεύεται από το «χαρές».
Σας εύχομαι μια πανηγυρική Κυριακή
@ AXI: Δεκτές οι επισημάνσεις σου. Όμως, θα διορθώσω πιο αργά ό,τι "πρέπει" να διορθωθεί. Καθόλου "ερασιτεχνική φιλολογική ψιλότητα", αλλά μεγάλη αγάπη σε χαρακτηρίζει. Ελπίζω το βράδυ σήμερα να είναι πανηγυρικό. Σε χαιρετώ από καρδιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφή