ΖΩΝΤΑΝΟΙ

VLADIMÍR HOLAN (1905-1980)


ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Νά ’ναι αλήθεια πως μετά από αυτή τη ζωή μας
θα μας ξυπνήσουνε μια μέρα σάλπιγγες τρομαχτικές;
Συγχώρα με, Θεέ, όμως παρηγοριέμαι
πως η δική μας νεκρανάσταση θε να σημάνει
απλά και μόνο με το λάλημα του πετεινού.
Θα μείνουμε για λίγο ακόμα ξαπλωμένοι
κι ο πρώτος που θα σηκωθεί θά ’ναι η μητέρα.
Θα την ακούμε να σκαλίζει απαλά τη φωτιά
απαλά ν’ ακουμπά τη χύτρα πάνω στη σόμπα
νωχελικά να τραβά μια κούπα απ’ το ντουλάπι.
Τότε θά ’μαστε πάλι ζωντανοί.




Mετάφραση: Αμαλία Τσακνιά.