Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται στον φίλτατο Παναγιώτη Καποδίστρια.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
ΣΤΟΝ ΙΠΠΟΤΗ ΚΥΡΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΦΡΑΙΗΖΕΡ
Γιομάτο οχ την ψυχή μου και οχ το λογισμό μου, αχ, ίσια
χρυσόνειρο, στων Άγγλων τ’ άγια χώματα άντε πέτα·
στου Γιάννη μου το σπίτι κρούσε, εκεί όπου είν’ η γνήσια
της Πίστης στέγη, μα και των εννιά Μουσών· σκαπέτα
τη θύρα του και κράξε: «Εκείνος, που με διαπρύσια
λαλιά έλεε πως ε σ ύ είσαι ο πρώτος όλων, εμελέτα
να σού ’ρθω να σ’ το ειπώ κι εγώ, η ψυχή σου ν’ αγαλλιάσει,
να νιώσεις όμοια μ’εκειόν που κι εμένανε έχει πλάσει!»
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
κ.Κεντρωτή
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπληρώνω στην ανάρτησή σας: «Ο Ιππότης Ιωάννης Φραίζερ, τότε Γραμματέας του Λόρδου Ύπατου Αρμοστή, είναι ο πατέρας της αξιολάτρευτης κόρης προς την οποίαν απευθύνεται το ελληνικό ποίημα «Μικρός προφήτης κτλ». Λίνος Πολίτης «Άπαντα» τόμος ΙΙ σ.332
Επειδή το επίγραμμα «Εις Φραγκίσκα Φραίζερ» είναι ίσως το καλύτερο από τα επίγραμματα του Σολωμού, και μόνο ότι περιλαμβάνει το στίχο «Μικρός προφήτης έριξε σε Κορασιά τα μάτια» σας το στέλνω για να φρεσκάρουμε ξανά τους στίχους του Ποιητή.
ΕΙΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΑ ΦΡΑΙΖΕΡ
Μικρὸς προφήτης ἔριξε σὲ κορασιὰ τὰ μάτια,
καὶ στοὺς κρυφούς του λογισμοὺς χαρὰ γιομάτους εἶπε:
«Κι ἂν γιὰ τὰ μάτια σου, Καλή, κι ἂν γιὰ τὴν κεφαλή σου,
κρίνους ὁ λίθος ἔβγανε, χρυσὸ στεφάνι ὁ ἥλιος,
δῶρο δὲν ἔχουνε γιὰ Σὲ καὶ γιὰ τὸ μέσα πλοῦτος.
Ὄμορφος κόσμος, ἠθικός, ἀγγελικὰ πλασμένος.
Σας στέλνω την μετάφραση του Καλοσγούρου Γεωργίου για το ίδιο επίγραμμα, για να δούμε την πρόσληψη του Σολωμού από δυο μεταφραστές που τους χωρίζουν εκατό περίπου χρόνια.
ΣΤΟΝ ΙΠΠΟΤΗ ΙΩΑΝΝΗ ΦΡΑΙΖΕΡ
Γεμάτο απ’την ψυχή μου, από το στοχασμό μου,
Στων Άγγλων πέταξε τη γη, χρυσόνειρό μου.
Σύρε στο σπίτι του Ιωάννη μου, που η θεία
Πίστη και των Μουσών εστήθηκε η χορεία,
Και πες΄ «Εκείνος που σ’εσένα ήθελε χύση
Απ’τα καλά της γης όλη την πλούσια βρύση,
Θέλει εδώ να πετάξω, και σ’εσέ να φθάση
Ό,τι αυτός αισθανότουν όταν μ’είχε πλάση
ΥΓ Ενδιαφέρον έχει, μια και μιλάμε για τον Γεώργιο Καλοσγούρο, η σύγκριση της μετάφρασης του πρώτου άσματος του Δάντη που δημοσιεύεται στο περιορικό «Νουμάς» στις 14 του Τρυγητή 1905, και του «δοκιμίου μετάφρασεως εκ της κολάσεως του Δάντου», του Βικέντιου Καρμπονάρου, στο βιβλίο του «Ο συνονόματος» με επιμέλεια δικιά σας.
Σας καληνυχτίζω
@ AXI: Σε ευχαριστώ πολύ, φίλτατε. Με το "σπαθί σου" κέτρδισες την αφιέρωση που θα σου κάνω στην επόμενη ανάρτηση! Σε χαιρετώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘενκ γιου βέρυ μάτς
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι με ματς
-μούτς!!!!!
@ π.κ.: Μα το αξίζεις! Όπως κι εσύ, έτσι κι εγώ είμαι με όσους αγαπούν τον Σολωμό.
ΑπάντησηΔιαγραφή