Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008
Η ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ ΠΑΡΕΑ
ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΚΑΚΙΑ ΜΕΝΔΡΗ
(ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ Η ΔΑΝΑΗ)
ΜΟΝΑΞΙΑ
Έφυγες κι εντός μου ξαφνικά
Ξυπνούν οι πόνοι κι η νιότη σουρουπώνει
Όλα είναι μελαγχολικά
Σαν νά ΄χει αλλάξει ο κόσμος μυστικά
Στο μενεξεδί το δειλινό
Μαζί με μένα είν' όλα βουρκωμένα
Και για το φιλί μας λένε το στερνό
Και κρυφοκλαίνε για μένα που πονώ
Μοναξιά φτάνεις κάποτε μοιραία
Μοναξιά είσ' η πιο σκληρή παρέα
Κι όποιος πει, η ζωή πως είν' ωραία
Δεν έχει τύχη να ζει με σένανε μαζί
Μ' ένα μου φιλί σε μια στιγμή
Συχνά θυμήσου πέρναγαν κι οι θυμοί σου
Τώρα οι δικοί μου οι στεναγμοί
Σωπαίνουν μόνοι, κουράζονται οι λυγμοί
Και τον ουρανό το γαλανό
Ξαν' αντικρίζω κι αυτόν τον βλέπω γκρίζο
Γιατί η θλίψη ερημώνει το στενό
Που τώρα μόνη με δάκρυα περνώ
Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος.
Μουσική: E. Bianco.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Το τραγούδι αυτό όπως και το υπέροχο χθεσινό ("Πόσο λυπάμαι") μου έφεραν συνειρμικά στο νου το παρακάτω τραγούδι σε στίχους Τραϊφόρου και μουσική Σουγιούλ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΣ ΕΡΧΟΣΟΥΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ
Που να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό,
που είμαι μόνος μα τόσο μόνος
και που μαζί μου παίζουν κρυφτό
πότε η πλήξη και πότε ο πόνος
Που να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό,
που με χτυπάει τ' άγριο τ' αγέρι
να 'ρθεις και μ' ένα φιλί καυτό
να με γεμίσεις με καλοκαίρι
Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως
το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια
να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά.
Που να 'σαι να 'ρθεις το βράδυ αυτό
σ' αυτούς τους δρόμους που σ' αγαπούνε
το ντουετάκι τους το γνωστό
τα βήματά μας να ξαναπούνε
Που να 'σαι να 'ρθεις το βράδυ αυτό
που έγινε φύλλο ξερό η ελπίδα
να 'ρθεις κοντά μου να φυλαχτώ
από του πόνου την καταιγίδα
Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως
το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια
να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά.
Εύχομαι στην παρέα ένα όμορφο βράδυ!
@ elena: Όπως θα διαπίστωσες, αναρτήθηκε ήδη! Χαίρε.
ΑπάντησηΔιαγραφή